Στέφανος Τραχανάς: Η απάτη της «κβαντικής» Ιατρικής

Από συνέντευξη του κορυφαίου Φυσικού και συγγραφέα διδακτικών επιστημονικών συγγραμμάτων, Στέφανου Τραχανά:

<< Το πρόβληµα σήµερα είναι η ευρεία διάδοση ψευδοεπιστηµονικών απόψεων και θεωριών µε επιστηµονικοφανές περιτύλιγµα. Τυπικό παράδειγµα ένας ωκεανός από αγυρτείες που εµφανίζονται ως εναλλακτική ιατρική και φέρουν τον προσδιορισµό «κβαντικός»: κβαντική ιατρική, κβαντική ευεξία, κβαντικές µέθοδοι… αδυνατίσµατος, κβαντική ψυχανάλυση, κβαντική αυτοΐαση, κ.λπ., κ.λπ. Κι όλα αυτά πασπαλισµένα µε µπόλικο ανατολικό µυστικισµό µε όλες τις µαγγανείες και τις «εναλλακτικές» πρακτικές του. Και βέβαια, µε τα κάθε λογής «εναλλακτικά» µαντζούνια που πάνε µαζί τους. Μια τεράστια πολυεθνική επιχείρηση µε ετήσιο τζίρο µόνο στις ΗΠΑ 486 δισ.(!) ευρώ, σύµφωνα µε πρόσφατο δηµοσίευµα των Τάιµς της Νέας Υόρκης! Και πλέον, µε υπουργό Υγείας της δοκιµαζόµενης αυτής χώρας τον πιο διάσηµο αντιεµβολιαστή και συνωµοσιολόγο Ρόµπερτ Κένεντι, τον νεότερο∙ τον αχθοφόρο ενός µεγάλου ονόµατος! Νοµίζω ότι η ευρεία διάδοση ψευδοεπιστηµονικών θεωριών είναι το µεγάλο πρόβληµα των ηµερών µας – ένα µεγάλο πρόβληµα δηµόσιας υγείας, εκτός των άλλων – και προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί το ενδιαφέρον της επιστηµονικής κοινότητας, αν θέλει να είναι χρήσιµη στην κοινωνία. Τουλάχιστον για τους πολίτες που δεν θέλουν να πέφτουν θύµατα επιτηδείων, θέλω να πω πολύ καθαρά ότι και µόνο η χρήση του επιθέτου κβαντικός µπροστά σε διάφορα «γιατροσόφια» ή ιατρικές ειδικότητες είναι ασφαλές διαγνωστικό απάτης!>>

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:

https://www.haniotika-nea.gr/stef-trachanas-stin-epochi-tis-technitis-noimosynis-echoyme-perissotero-anagki-apo-dimioyrgikoys-anthropoys/

Κι αφού διαβάσετε προσεκτικά το απόσπασμα που παρατίθεται πιο πάνω, κάντε μία επίσκεψη στο παρακάτω link:

https://paidiatros-karistianou.gr/kvantiki-iatriki/

Προσωπικά, δεν πρόκειται να προσθέσω δικές μου απόψεις, ούτε θα επιχειρήσω να επηρεάσω την κρίση σας. Αρκεί η τελευταία να είναι ανεπηρέαστη από πολιτικές πεποιθήσεις...

Όταν ο Φεγεράμπεντ "κατάργησε" την Ιατρική στα χρόνια της πανδημίας (μία μεταφυσική ακαδημαϊκή υπόθεση)

Ο καθηγητής Χαρίδημος Τσούκας, σε άρθρο του στην "Καθημερινή", προσφέρει βόμβα μεγατόνων στο ιδεολογικό οπλοστάσιο των αρνητών covid, και ιδιαίτερα των αντιεμβολιαστών. Και η "βόμβα" φέρει το όνομα του Πωλ Φεγεράμπεντ (Paul Karl Feyerabend), του χαρακτηριζόμενου ως "αναρχικού φιλόσοφου της επιστήμης". Κάποιοι ίσως το πήγαιναν μακρύτερα, προσθέτοντας την ιδιότητα "αρνητής"...

Ο αρθρογράφος, λοιπόν, τοποθετεί μεταφυσικά τον Feyerabend στη θέση του (επι)κριτή της ορθόδοξης επιστήμης σε ό,τι αφορά τα πορίσματα και τις εισηγήσεις της στο ζήτημα της πανδημίας. Αξίζει να σταχυολογήσω μερικά αποσπάσματα του άρθρου:

--------------------------------

Στον ζόφο της πανδημίας, αναρωτιέμαι συχνά πώς θα σχολίαζε ο φιλόσοφος της επιστήμης Πολ Φεγεράμπεντ (1924-1994) την ισχυρή κρατική πίεση για μαζικό εμβολιασμό και, γενικότερα, τη σχέση επιστήμης και δημόσιας πολιτικής. (...)

Όχι μόνο δεν υπάρχουν ασφαλή κριτήρια που να διαφοροποιούν την επιστήμη από τη μη επιστήμη, υποστήριξε (σ.σ.: ο Feyerabend), αλλά η επιστήμη, στις νεωτερικές κοινωνίες, απολαμβάνει θρησκειοποιημένη αίγλη και αδικαιολόγητα προνόμια, όπως η Εκκλησία στο παρελθόν. Η επιστήμη, ωστόσο, συνιστά μια παράδοση μεταξύ άλλων (θρησκείες, σαμανισμός, μαγεία, κ.λπ.) και, συνεπώς, δεν θα έπρεπε να έχει περισσότερα προνόμια. (...)

Προσέξτε πώς η θρησκειοποιημένη επιστήμη παρεισφρέει συχνά στην υπεράσπιση του εμβολιασμού, ιδιαίτερα στα ΜΜΕ. Αρνητές του εμβολιασμού συχνά επικρίνονται τηλεοπτικώς με τη φράση: «Αρνούνται την επιστήμη». Η άρνηση του εμβολιασμού ταυτίζεται με την άρνηση της επιστήμης. Είναι σαν να ακούς τον ιεροεξεταστή Μπερνάρντο Γκι, στο «Ονομα του Ρόδου», να φωνάζει θυμωμένα: «Αρνείται τον Θεό». Ο σκοπός της ρητορικής ταύτισης είναι εμφανής: στο μέτρο που η επιστήμη χαίρει καθολικής αποδοχής, η άρνησή της εμφανίζεται παράλογη, ακόμη και αιρετική. (...) Το αντικείμενο της άρνησης αποκτά χαρακτηριστικά ιερού ειδώλου, τα οποία το τοποθετούν πέραν του ιστορικού χρόνου. Στα είδωλα αρμόζει λατρεία, όχι σκεπτικισμός. (...)

«Οι επιστήμονες», γράφει ο Φεγεράμπεντ, «υποθέτουν ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από την επιστήμη». Αν ναι, δεν είναι οι μόνοι. Στις αντιεμβολιαστικές φοβίες και συνωμοσιολογικές κραυγές αντιπαρατίθεται συχνά ένας αστόχαστος φιλο-επιστημονισμός. Η κατανόηση της επιστήμης φαίνεται να μην έχει απαλλαγεί από τη μεταφυσική ανάγκη για πίστη σε κάτι απόλυτο – την Αλήθεια.

Στην ελεύθερη κοινωνία, όμως, δεν θέλουμε μόνο να ελέγξουμε την πανδημία αλλά και να διατηρήσουμε τον φιλ-ελεύθερο τρόπο ζωής μας. Σε υπαρξιακό επίπεδο, θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς για το πώς θα συναρμόζουμε τα επιστημονικά πορίσματα με την ευρύτερη κοσμοθεωρητική αντίληψή μας για τη ζωή. (...) Το μείζον πολιτικό ερώτημα είναι: είμαστε διατεθειμένοι ως πολιτική κοινότητα να δεχθούμε ενδεχομένως μικρότερη επιτυχία στη μάχη κατά του κορωνοϊού προκειμένου να διαφυλάξουμε τη δυνατότητα του υπαρξιακού αυτοκαθορισμού μας; Ο Φεγεράμπεντ, εικάζω, θα μας προέτρεπε να πούμε «ναι».

--------------------------------

Στην τελευταία παράγραφο του άρθρου, ο αρθρογράφος (ίσως για να "φυλάξει τα νώτα του") προσθέτει μία υποψία κριτικής στον "αντισυστημικό" στοχασμό του Feyerabend, ξεκινώντας με τη φράση: "Ο σχετικισμός, ωστόσο, του εικονοκλάστη φιλόσοφου, αν και ενδιαφέρων, είναι μη πειστικός." Είναι μια κάποια ανακούφιση για όλους εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν στην επιστήμη - χωρίς, φυσικά, να την θεοποιούν...

ΚΠ

Αντισυμβατική "επιστήμη" ή επικίνδυνη συνωμοσιολογία;

Σε "Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο" με θέμα "Επιστήμη και Κοινωνία στον Πόλεμο της Πανδημίας", που έλαβε χώρα διαδικτυακά το διήμερο 19-20 Σεπτεμβρίου, ακούστηκαν οι απόψεις ομάδας "ειδικών" (εγχώριων και διεθνών) οι οποίοι ανήκουν στη σχολή σκέψης που αμφισβητεί τις διαστάσεις του προβλήματος της πανδημίας, έτσι όπως αυτές περιγράφονται από την συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών παγκοσμίως, καθώς και από το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς Τύπου.

Ούτε λίγο - ούτε πολύ, "μάθαμε" ότι ο θόρυβος γύρω από έναν "σχετικά ακίνδυνο ιό" (sic) και μία "λάιτ κατάσταση" (sic και πάλι) προέρχεται από σκόπιμη μεγαλοποίηση ενός διαχειρίσιμου προβλήματος και διακινείται από κάποια "σκοτεινά κέντρα" με σκοπό την χειραγώγηση του κοινωνικού συνόλου και την κερδοσκοπία εις βάρος του. Φυσικά, στην "συνωμοσία" πρωτοστατούν οι φαρμακευτικές εταιρείες που επιδίδονται στην παρασκευή του εμβολίου (ακούστηκαν εκφράσεις όπως "οργανωμένο έγκλημα" και "εγκληματικά συνδικάτα").

"Μάθαμε", επίσης, ότι τα μέτρα πρόληψης ενάντια στη μετάδοση της επιδημίας παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα και, ως εκ τούτου, είναι "παράνομα". Κι ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης είναι η ενίσχυση και διεύρυνση του συστήματος υγείας ώστε να εξυπηρετεί αυτούς που ήδη έχουν νοσήσει. Με άλλα λόγια, αδιαφορούμε για την πρόληψη (για την οποία ελάχιστα, γενικά, ειπώθηκαν) και ρίχνουμε όλο το βάρος στη θεραπεία!

Ειδική προσπάθεια καταβλήθηκε για την αποδόμηση των μέτρων που αφορούν στην προστασία των παιδιών. Ακούσαμε ότι η χρήση της μάσκας, η οποία έχει ως βαθύτερο και σκοτεινότερο στόχο την "απο-κοινωνικοποίηση" και την απομόνωση των παιδιών κατ' εντολή διεθνών συνωμοτικών κέντρων(!), θα αφήσει δυσεπούλωτα τραύματα στους παιδικούς ψυχισμούς ενώ ελάχιστη προστασία θα προσφέρει.

Το πιο εντυπωσιακό: Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας "ψεύδεται συνειδητά" και "διασπείρει τον τρόμο" ισχυριζόμενος ότι ο ιός είναι "δήθεν" εξαιρετικά μεταδοτικός και θανατηφόρος!

Εδώ το video του "συνεδρίου". Τα συμπεράσματα δικά σας...

Η μάσκα του Schrödinger

Την παρακάτω νοητή ιατρική συμβουλή θα την ονομάσουμε "η μάσκα του Schrödinger". Βασίζεται σε απόψεις και συστάσεις ειδικών:

- Οι μη έχοντες συμπτώματα να μη φορούν μάσκα, αφού η μάσκα προστατεύει μόνο τους άλλους από τους νοσούντες.

- Οι μη έχοντες συμπτώματα θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους ως εν δυνάμει νοσούντες και να συμπεριφέρονται ανάλογα. Αυτονόητα, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να φορούν μάσκα για να προστατεύουν τους άλλους.

Συμπέρασμα: Οι μη έχοντες συμπτώματα θα πρέπει να φορούν ΚΑΙ να μη φορούν μάσκα!

Ο Max Born θα χειροκροτούσε. Ο Einstein θα είχε φρικάρει...

Αποστείρωση - απολύμανση - αντισηψία

Πάρα πολύ χρήσιμη και διδακτική διάκριση εννοιών στη Μικροβιολογία!

Δυστυχώς, δεν διαθέτω πληροφορίες για την ταυτότητα του ομιλούντος καθηγητή...

Κάπνισμα και ανεργία: Από μια επιστημονική μελέτη του Αλέξη Πολίτη

Πριν μπω στο θέμα μου, μια αναγκαία διευκρίνιση: Ο πολιτικός αρθρογράφος Αλέξης Πολίτης ουδόλως με αφορά! Διαφωνώ καθέτως, πλαγίως και… διαγωνίως με το ύφος και την αισθητική του λόγου του, και βρίσκω τα κείμενά του συχνά ανυπόφορα! Αυτό που με αφορά, εν προκειμένω, είναι ο επιστήμων Αλέξης Πολίτης, ο αξιόλογος ερευνητής γιατρός και υποψήφιος διδάκτωρ που ειδικεύεται στο χώρο της πνευμονολογίας! Τούτου λεχθέντος, μπαίνω στο θέμα:

Οι επιπτώσεις της φοβερής οικονομικής κρίσης (σε παγκόσμια κι όχι απλά τοπική κλίμακα) είναι πολύπλευρες. Μία απ’ αυτές είναι η δραματική αύξηση της ανεργίας. Εκτός των άλλων, το φαινόμενο έχει σοβαρές ψυχολογικές συνέπειες γι’ αυτούς που το υφίστανται: Ο άνεργος και ο υποαπασχολούμενος βιώνουν συχνά μια ψυχική κατάσταση οιονεί αναπηρίας που τους κάνει να νιώθουν «άχρηστοι», καθώς είναι (ως ένα βαθμό, τουλάχιστον) εξαρτημένοι από άλλους για την επιβίωσή τους και την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους προς την οικογένειά τους. Το άγχος για την εργασία, σε συνδυασμό με το διαβρωτικό αίσθημα αυτοαμφισβήτησης (αν όχι αυτοαπόρριψης), οδηγούν σε μειωμένο αίσθημα αυταξίας με ολέθριες, συχνά, συνέπειες που μπορούν να φτάσουν ακόμα και σε ακραίες επιλογές!

Μια από τις «ήπιες» -αλλά μακροχρόνια επικίνδυνες- επιπτώσεις είναι η αδιαφορία του ανέργου για την ίδια του την υγεία, πράγμα που οδηγεί σε άμβλυνση των αυτοσυντηρητικών του ανακλαστικών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επίδραση των αυξημένων ποσοστών ανεργίας πάνω στη συνήθεια του καπνίσματος. Απευθύνθηκα για σχετικές πληροφορίες σε έναν ειδικό που εκτιμώ ιδιαίτερα ως επιστήμονα, στο φίλο μου γιατρό Αλέξη Πολίτη, ο οποίος είχε την ευγένεια να μου στείλει αποτελέσματα ερευνών του σε μορφή που να μπορώ να κατανοήσω!

Δείτε το video:


Αλέξης Πολίτης: Κάπνισμα & ανεργία από costaspap

Καθώς τα αποτελέσματα αυτά παρουσιάζουν ενδιαφέρον ακόμα και για μη ειδικούς (όπως ο γράφων), σκέφτηκα να τα καταγράψω και να τα παρουσιάσω περιληπτικά στους αναγνώστες του Aixmi.

1. Παγκόσμια οικονομική κρίση

Ως μείζων συνέπεια της κρίσης, οι συνθήκες απασχόλησης έγιναν επισφαλείς. Η πλήρης και μόνιμη απασχόληση αντικαταστάθηκε από μερική και προσωρινή, ενώ οι κυβερνήσεις υποχρεώθηκαν σε πολιτικές που προωθούν την ευελιξία στην αγορά εργασίας. Αυτό είχε σαν συνέπεια την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των μερικώς απασχολούμενων εργαζομένων, αλλά και την σημαντική αύξηση των απολύσεων που επέφερε αντίστοιχη αύξηση των ποσοστών ανεργίας. Η εύρεση εργασίας, τόσο από απολυμένους όσο κι από νέους εν δυνάμει εργαζόμενους, έγινε εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση…

2. Συσχετισμός εργασίας και υγείας

Η επισφαλής εργασία είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για κακή υγεία. Σε μελέτη του 2003 διαπιστώθηκε συσχετισμός ανάμεσα στην αύξηση της προσωρινής απασχόλησης και την αύξηση των θανάτων από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και από νεοπλασίες σχετιζόμενες με το κάπνισμα.

Επιγραμματικά, η επισφαλής απασχόληση και η ανεργία σχετίζονται με:

• Αυξημένο θυμό – εμφάνιση κατάθλιψης.
• Απόπειρες αυτοκτονίας και νοσηλείες σε ψυχιατρικά ιδρύματα.
• Κακές διατροφικές συνήθειες (“junk food”, τροφές πλούσιες σε λιπαρά).
• Κατάχρηση ουσιών (κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά – κυρίως ινδική κάνναβη).
• Αύξηση οργανικών νοσημάτων.
• Κίνδυνο πρόωρου θανάτου.

Οι αρνητικές συμπεριφορές υγείας χρησιμοποιούνται ως μέσα αντιμετώπισης του άγχους, της αβεβαιότητας, της κατάθλιψης και της μειωμένης αυτοεκτίμησης, απότοκα της ανεργίας. Οι μηχανισμοί που εμπλέκονται στη σχέση μεταξύ του εργασιακού status και της υγείας, πάντως, δεν έχουν ακόμα μελετηθεί σε βάθος…

3. Ανεργία και χρήση ουσιών (γενικά)

Μέσα στην εικοσαετία 1990-2010, πραγματοποιήθηκαν πάνω από 130 μελέτες για τον προσδιορισμό του συσχετισμού ανάμεσα στην ανεργία και τη χρήση ουσιών. Ο τύπος των ουσιών που έχει πιο συχνά ερευνηθεί είναι το αλκοόλ, ακολουθούμενο από το κάπνισμα και τα ναρκωτικά.

Σε δύο μελέτες διερευνήθηκε ακόμα και το εύρος της συνταγογράφησης φαρμάκων. Όπως διαπιστώθηκε, η κατανάλωση συνταγογραφούμενων φαρμάκων είναι μεγαλύτερη στους ανέργους.

Σε ό,τι αφορά το κάπνισμα, ενώ η διαφορά στην κατανάλωση τσιγάρων μεταξύ των ανέργων και εργαζομένων ανδρών ήταν σε μεγάλο βαθμό στατιστικά σημαντική, για τις γυναίκες τα αποτελέσματα ήταν αντικρουόμενα.

4. Κάπνισμα και ανεργία

Το κάπνισμα είναι, μακράν, η πιο συχνά αναφερόμενη κατάχρηση από τους ανέργους. Οι άνεργοι καπνίζουν συχνότερα, και ως εκ τούτου καταναλώνουν περισσότερα τσιγάρα ημερησίως. Άτομα που απολύθηκαν και έμειναν άνεργοι για καιρό ανέφεραν κατανάλωση (κατά μέσο όρο) 7.1 περισσότερων τσιγάρων την ημέρα, σε σχέση με άτομα που δεν βίωσαν απόλυση ή ανεργία.

Η θετική συσχέτιση ανάμεσα στο κάπνισμα και τα ποσοστά ανεργίας επιβεβαιώνεται, μεταξύ άλλων, από μελέτες του Osler (Δανία, 2003), του Öhlander (Σουηδία, 2006) και του Karvonen (Φινλανδία, 2008). Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πιο πρόσφατη έρευνα των Jung κ.ά. (ανακοινώθηκε το 2013), όπου μελετήθηκαν και πάλι οι επιπτώσεις των συνθηκών απασχόλησης πάνω στη συνήθεια του καπνίσματος. Διαχρονική μελέτη που έλαβε χώρα στη Ν. Κορέα έδειξε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

• Οι επισφαλώς εργαζόμενοι είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι καπνιστές.
• Η ανεργία αποτελεί επίσης έναν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για μικρότερα ποσοστά διακοπής του καπνίσματος, και ευνοεί τις υποτροπές επιστροφής στη συνήθεια.
• Ωστόσο, η προσωρινή απασχόληση ήταν ακόμα πιο καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης της καπνιστικής συμπεριφοράς, από ό,τι η ανεργία!

5. Μελέτες με αντικρουόμενα αποτελέσματα

Κάποιες μελέτες για την επίδραση της εργασιακής ανασφάλειας πάνω στις συμπεριφορές υγείας δεν δείχνουν σαφώς θετική σχέση ανάμεσα στην ανεργία και το κάπνισμα, αφού εμφανίζουν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Μελέτη του De Cuyper (Τουρκία, 2008) έδειξε μια θετική συσχέτιση μεταξύ της προσωρινής απασχόλησης και της εξάρτησης από το αλκοόλ, αλλά δεν κατέδειξε σημαντικές διαφορές για το κάπνισμα. Μελέτη του Virtanen (Φινλανδία, 2008) έδειξε πως, σε αντίθεση με την κατανάλωση αλκοόλ, τις διατροφικές συνήθειες, τη σωματική άσκηση και την ποιότητα του ύπνου, το κάπνισμα δεν συνδεόταν με την πορεία της απασχόλησης. Η πιο πρόσφατη μελέτη των Schunck κ.ά. (2012) έδειξε ότι στη Γερμανία δεν υπάρχει άμεση αιτιατική σχέση ανάμεσα στην ανεργία και την καπνιστική συμπεριφορά.

6. Συμπεράσματα για τους νέους

Τα αναφέρω επιγραμματικά:

• Η μη απασχόληση των νέων είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την έναρξη του καπνίσματος.
• Οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες (έως 24 ετών) αυξάνουν τη χρήση του τσιγάρου σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, άρα και μεγαλύτερης ανεργίας.
• Τα εργασιακά περιβάλλοντα που προσλαμβάνουν νέους μπορεί να είναι ένας κατάλληλος στόχος για αντικαπνιστικές παρεμβάσεις.

7. Επίλογος

Η μείωση του αριθμού των ασφαλών, πλήρους απασχόλησης θέσεων εργασίας έχει δυσμενείς επιπτώσεις πάνω στις συμπεριφορές υγείας, εν γένει, και συντελεί στην αύξηση των χρονίων παθήσεων. Τούτο είναι επιζήμιο για τις ήδη πάσχουσες εθνικές οικονομίες, καθώς το κόστος για τη θεραπεία ψυχικών και σωματικών προβλημάτων υγείας θα αυξηθεί. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να παρέχονται δωρεάν υπηρεσίες ψυχικής υγείας στους υποαπασχολούμενους και τους ανέργους, λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης στρες, κατάθλιψης και ανθυγιεινών συμπεριφορών (ακόμα και καταφυγής σε ακραία αυτοκαταστροφικές επιλογές, προσθέτω!).

Ευχαριστίες: Είμαι ιδιαίτερα υποχρεωμένος στον Αλέξη Πολίτη για το αξιόλογο ερευνητικό υλικό που μου έστειλε, στο οποίο βασίστηκε αποκλειστικά το παρόν άρθρο. Ευχαριστώ, επίσης, το Aixmi.gr για την υπέρβαση που έκανε δημοσιεύοντας ένα κατά βάση επιστημονικό κείμενο ειδικών ενδιαφερόντων. Προτρέπω τον αναγνώστη, τέλος, να το διαβάσει χωρίς προκατάληψη, αναγνωρίζοντας, εν τούτοις, ότι κι αυτό απαιτεί έναν κάποιο βαθμό υπερβατικότητας εκ μέρους του…

Aixmi.gr

Το «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών» και η συνήθεια που σκοτώνει…

Το άρθρο που ακολουθεί έχει κάθε κακή πρόθεση να είναι προκλητικό απέναντι σε μια μεγάλη (δυστυχώς) μερίδα αναγνωστών. Πιο προκλητικό ακόμα κι από έναν ισχυρισμό, π.χ., ότι στην Ελλάδα θα έπρεπε δια νόμου να απολαμβάνουν πολιτικών δικαιωμάτων μόνο οι οπαδοί της ΑΕΚ (στους οποίους, όλως τυχαίως, ανήκει και ο γράφων)!

Βγαίνοντας από την πλαϊνή πόρτα του κτιρίου των διδακτηρίων στη σχολή όπου διδάσκω, θα συναντήσει κανείς στα διαλείμματα αυτό που έχω ονομάσει «το κλαμπ των αυτοκαταστροφικών». Είναι οι μαθητές μου που επιδίδονται στο σπορ του καπνίσματος. Όταν περνώ, με κοιτούν με νόημα περιμένοντας στωικά τις νουθεσίες μου που, όπως και δεκάδες προηγούμενες, είναι καταδικασμένες να πέσουν στο κενό. Νουθεσίες που δεν σχετίζονται με διάθεση στείρας ηθικολογίας αλλά με επίγνωση εφιαλτικών στατιστικών δεδομένων…

Τα παρακάτω στοιχεία τα μεταφέρω από άρθρο του φίλου μου γιατρού Αλέξη Πολίτη:

- Μια μικρή ελληνική πόλη ξεκληρίζεται ετησίως στην Ελλάδα από το κάπνισμα (14.000 νεκροί από καρδιαγγειακά και αναπνευστικά νοσήματα, καθώς και διάφορα είδη καρκίνου συσχετιζόμενα με το τσιγάρο).

- Η πρόβλεψη για τον 21ο αιώνα είναι 1 δισεκατομμύριο θάνατοι παγκοσμίως αποδιδόμενοι στο κάπνισμα!

- Οι Έλληνες που καπνίζουν, αν ήταν κόμμα, με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο θα εκλέγονταν κυβέρνηση με αυτοδυναμία (42%)!

- Το 80% των παιδιών που έχουν γονείς καπνιστές, θα καπνίσουν.

- Η εξάρτηση από τη νικοτίνη είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της ηρωίνης.

- Οι μισοί από τους εφήβους που ξεκίνησαν το κάπνισμα και συνεχίζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους, θα πεθάνουν από τον καπνό…

Δυστυχώς, όπως μας διδάσκει η ίδια η πραγματικότητα, η γνώση αυτών των τρομακτικών δεδομένων δεν είναι αρκετή για να πείσει τον μέσο καπνιστή να διακόψει κάθε σχέση μ’ αυτή την καταστροφική συνήθεια, ακόμα κι όταν δει τις επιπτώσεις της σε πρόσωπα του κοντινού του περιβάλλοντος…

Επιστρατεύοντας «μαιευτική» μέθοδο και θέλοντας συνειδητά να προκαλέσω τον καπνιστή-αναγνώστη, παραθέτω τον ακόλουθο φανταστικό διάλογο μαζί του (τον οποίο κάνω συχνά με τους μαθητές μου):

Εγώ: Όποιος καπνίζει είναι ηλίθιος, κι αυτό μπορώ να σου το αποδείξω!

Αναγνώστης: Για πρόσεξε τα λόγια σου! Τι θες να πεις;

Εγώ: Λοιπόν, περίγραψέ μου πώς ακριβώς αισθάνθηκες όταν ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με το τσιγάρο. Αναφώνησες, μήπως, «ω, τι υπέροχη εμπειρία, πώς δεν την είχα ανακαλύψει τόσον καιρό»;

Αναγνώστης: Καλά, πλάκα μου κάνεις; Ξέρεις κανέναν που να του άρεσε το τσιγάρο από την πρώτη ρουφηξιά; Είχα όμως τη μαγκιά και επέμεινα μέχρι που, τελικά, κατάφερα να το συνηθίσω. Τώρα πια δεν κάνω χωρίς αυτό!

Εγώ: Ωραία! Πες μου τώρα αν γνωρίζεις έναν ευφυή άνθρωπο ο οποίος, ενώ δοκίμασε, υπό καθεστώς απόλυτης ελευθερίας, μια εμπειρία που δεν του φάνηκε ευχάριστη, επέλεξε εντούτοις να την ξαναβιώσει με σκοπό να εξαρτηθεί απ’ αυτήν!

(Στο σημείο αυτό η συνομιλία διακόπτεται απότομα γιατί ο αναγνώστης θυμάται ξαφνικά πως πρέπει να πάει να πάρει την πεθερά του από το κομμωτήριο…)

Μια ένσταση που θα μπορούσε να διατυπωθεί στο παραπάνω «σόφισμα» είναι πως η ελευθερία είναι μια αμφιλεγόμενη έννοια. Πράγματι, η πρώτη επαφή με το τσιγάρο γίνεται σχεδόν πάντα (αν και γνωρίζω κάποιες -ελάχιστες πάντως- εξαιρέσεις) σε πολύ νεαρή ηλικία. Πόσο ελεύθερος, όμως, μπορεί να θεωρείται ένας νέος ο οποίος βομβαρδίζεται καθημερινά με πρότυπα «δημοφιλίας» και σύρεται σε συμπεριφορές μιμητισμού από ανάγκη και μόνο για κοινωνική αποδοχή;

Το υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος διατυπωμένο επιχείρημα είναι κατά βάση σωστό, κι εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος πρωτίστως του γονιού, και δευτερευόντως του δασκάλου: Θα πρέπει από μικρή ακόμα ηλικία να καλλιεργηθεί στο παιδί το αίσθημα της αυταξίας, βοηθώντας το έτσι να αναπτύξει αυτόνομη συνειδητότητα. Αυτό θα το θωρακίσει απέναντι σε κοινωνικές πιέσεις -συχνά ασφυκτικές- που θα μπορούσαν να το οδηγήσουν σε (συνειδητή ή όχι) συμμόρφωση με καθιερωμένα πρότυπα, με μοναδικό αντάλλαγμα την αποδοχή από τον κοινωνικό του περίγυρο. Ο εθισμός στο κάπνισμα είναι συνέπεια ενός τέτοιου τύπου συμμόρφωσης (δυστυχώς, όμως, έχουν μπει προ πολλού και άλλες «ουσίες» στο παιχνίδι…).

Ως εκπαιδευτικός αισθάνομαι πως απέτυχα να αρθρώσω αρκούντως πειστικό λόγο κατά του καπνίσματος στις αίθουσες διδασκαλίας. Αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι ουδέποτε κατέγραψα μία, έστω, περίπτωση «σωτηρίας» ανάμεσα στους μαθητές μου για εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Πέρυσι επισκέφθηκε τη σχολή μας, συνοδευόμενος από δύο αξιόλογους ερευνητές γιατρούς, ο Αλέξης Πολίτης (στον οποίο αναφέρθηκα παραπάνω) και έδωσε μια εντυπωσιακή διάλεξη στους φοιτητές, παρουσιάζοντάς τους με ωμό ρεαλισμό τα εφιαλτικά δεδομένα που αφορούν τις επιπτώσεις του καπνίσματος. Η αλήθεια είναι πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που τους είδα να προβληματίζονται στα σοβαρά πάνω στο θέμα αυτό, κάποιοι μάλιστα διέκοψαν τη συνήθεια για ένα διάστημα! Για να υποκύψουν, όμως, αργότερα και πάλι στην αμφίβολη σαγήνη της…

Ήδη φτάνουν στ’ αυτιά μου οι φωνές διαμαρτυρίας πολλών αναγνωστών για το θέμα που επέλεξα και για τον διδακτισμό με τον οποίο το προσεγγίζω. Θα παρακαλέσω, εν τούτοις, τον αναγνώστη, πριν κλείσει οριστικά και με ένα ειρωνικό χαμόγελο αυτή τη σελίδα, να ξαναδιαβάσει τα στοιχεία που μας δίνει παραπάνω ο γιατρός. Μπορεί να υπάρχει ακόμα ανοιχτή γι’ αυτόν η έξοδος από το δικό του «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών». Κι αν όχι γι’ αυτόν, ίσως για τα παιδιά του!

* Ο Κώστας Παπαχρήστου είναι εκπαιδευτικός. Διδάσκει Φυσική σε μεγάλα «παιδιά» (αυτά που μπορούν να βλέπουν ταινίες με ένδειξη «ΧΧΧ»).

Aixmi.gr

ΤΟ ΒΗΜΑ - Δέκα χρόνια σκούρας σοκολάτας σώζουν... καρδιές!

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Η μακροχρόνια κατανάλωση μειώνει την πιθανότητα εμφραγμάτων και εγκεφαλικών

Της  Θεοδώρας Τσώλη

Λονδίνο 

Σε… γλυκά πελάγη ευτυχίας θα πλέουν οι λάτρεις της σοκολάτας όταν διαβάσουν την ακόλουθη είδηση: μια νέα μελέτη δείχνει ότι η κατανάλωση σκούρας σοκολάτας καθημερινά επί δέκα έτη μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφραγμάτων και εγκεφαλικών σε άτομα υψηλού κινδύνου για καρδιαγγειακά επεισόδια.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μόνας στη Μελβούρνη της Αυστραλίας με επικεφαλής τον δρα Κρίστοφερ Ράιντ χρησιμοποίησαν ένα μαθηματικό μοντέλο προκειμένου να προβλέψουν τη μακροπρόθεσμη επίδραση της μαύρης σοκολάτας στην υγεία 2.013 ατόμων με μεταβολικό σύνδρομο – πρόκειται για ένα επικίνδυνο οργανικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο μεταβολικών διαταραχών, όπως μεγάλη περιφέρεια μέσης, υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων, χοληστερόλης, αρτηριακής πίεσης και σακχάρου του αίματος.

Ολοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη εμφάνιζαν παράγοντες του μεταβολικού συνδρόμου αλλά δεν είχαν ιστορικό καρδιοπάθειας ή διαβήτη και δεν λάμβαναν κάποια θεραπεία για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Πρόληψη επεισοδίων και θανάτων

Οι αυστραλοί ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με βάση το καλύτερο σενάριο σύμφωνα με το οποίο όλοι οι ασθενείς ήταν «ευλαβικοί» στο να μη χάσουν ούτε μια μερίδα σοκολάτας τα τελευταία 10 χρόνια από τη διεξαγωγή της μελέτης, μπορούν να προληφθούν 70 μη θανατηφόρα και 15 θανατηφόρα εμφράγματα ή εγκεφαλικά ανά 10.000 άτομα στο διάστημα της δεκαετίας. Σύμφωνα μάλιστα με το μαθηματικό μοντέλο η «σοκολατοθεραπεία» δεν κοστίζει στο κάθε άτομο περισσότερα από 32 ευρώ τον χρόνο.

Oι ερευνητές των οποίων η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «British Medical Journal» τονίζουν ότι τα οφέλη για το καρδιαγγειακό σύστημα φάνηκε να συνδέονται μόνο με την κατανάλωση μαύρης σοκολάτας που είχε περιεκτικότητα τουλάχιστον 60%-70% σε κακάο και όχι με την κατανάλωση λευκής σοκολάτας ή γάλακτος. Εκτιμούν ότι αυτό συμβαίνει επειδή η σκούρα σοκολάτα περιέχει υψηλότερα επίπεδα φλαβονοειδών τα οποία είναι ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες.

Συστάσεις για προσοχή

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι άλλοι ειδικοί που δεν συμμετείχαν στη μελέτη συνέστησαν προσοχή. «Οι συστάσεις για καθημερινή κατανάλωση μαύρης σοκολάτας μπορεί να ενθουσιάσουν τα άτομα με μεταβολικό σύνδρομο, αλλά αυτή τη στιγμή τα ευρήματα είναι περισσότερο υποθετικά  και χρειάζονται απτές αποδείξεις προκειμένου να επιβεβαιωθούν» ανέφερε ο Κένεθ Ονγκ από το Νοσοκομείο του Μπρούκλιν στις ΗΠΑ.

Ο ειδικός προσέθεσε ότι «η κατανάλωση σκούρας σοκολάτας κάθε ημέρα επί 10 έτη μπορεί να έχει παρενέργειες. Η επιπλέον πρόσληψη ζάχαρης και θερμίδων είναι πιθανό να έχει αρνητική επίδραση σε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο τα οποία εκτός των άλλων είναι υπέρβαρα και εμφανίζουν δυσανεξία στη γλυκόζη». 

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Χασμουριέται ο ιδιοκτήτης, χασμουριέται και ο σκύλος!

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Εμφανίζει ενσυναίσθηση απέναντι στις ανθρώπινες συμπεριφορές, σύμφωνα με νέα μελέτη

Της Ειρήνης Βενιού

Λονδίνο

Πορτογάλοι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι σκύλοι τείνουν να μπαίνουν στη θέση των ιδιοκτητών τους, αντιγράφοντας πολλές φορές τις συμπεριφορές τους, όπως π.χ. το χασμουρητό τους.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης τους, οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Πόρτο είδαν ότι στο άκουσμα και μόνο του χασμουρητού του ιδιοκτήτη τους τα χαριτωμένα τετράποδα αντέγραφαν τη συμπεριφορά του, ακόμα και αν δεν είχαν οπτική επαφή με τον ίδιο.

Ενσυναίσθηση ή σύμπτωση;

Τα ευρήματά τους παρουσιάστηκαν στο πλαίσιου συνεδρίου σχετικά με τις συμπεριφορές των ζώων που πραγματοποιήθηκε στη Λισαβόνα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι βάσει αυτών των ευρημάτων, ο «καλύτερος φίλος του ανθρώπου» ίσως να μην έλαβε τυχαία τον χαρακτηρισμό του καθώς εμφανίζει ενσυναίσθηση απέναντι στις ανθρώπινες συμπεριφορές.

«Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι ο σκύλος έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται την ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου και να συμπάσχει μαζί του» εξηγεί η κύρια συγγραφέας της μελέτης Δρ. Καρίν Σίλβα.

«Μεταδοτικές» συμπεριφορές

Στη μελέτη έλαβαν μέρος 29 σκύλοι οι οποίοι είχαν ζήσει τουλάχιστον έξι μήνες με τους ιδιοκτήτες τους. Οι ειδικοί ηχογράφησαν το χασμουρητό των ιδιοκτητών με σκοπό να το παίξουν στη συνέχεια στα ζώα για να δουν την αντίδρασή τους.

Οι ερευνητές προχώρησαν παίζοντας στους τετράποδους εθελοντές το χασμουρητό του ιδιοκτήτη και εκείνο ενός αγνώστου.

Παρατήρησαν λοιπόν, ότι σχεδόν το 50% των σκύλων χασμουριόταν στο γενικότερο άκουσμα του ανθρώπινου χασμουρητού. Είδαν ακόμα ότι οι πιθανότητες αντιγραφής της συγκεκριμένης ανθρώπινης συμπεριφοράς πενταπλασιαζόταν στο άκουσμα του χασμουρητού των ιδιοκτητών τους.

«Οι σκύλοι χασμουριόντουσαν περισσότερο όταν άκουγαν γνώριμα χασμουρητά, όπως π.χ. των ιδιοκτητών τους» αναφέρει η ερευνήτρια Δρ. Τζοάνα Μπέσα από το Ινσιτούτο Βιοιατρικών Επιστημών Αμπέλ Σαλαζάρ, η οποία επίσης συμμετείχε στη μελέτη.

Προσθέτει μάλιστα, ότι κατά τα πειράματα παρατηρήθηκε σχεδόν «μεταδοτική» συμπεριφορά μεταξύ ιδιοκτητών και σκύλων. Κάτι τέτοιο οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την ενσυναίσθηση του εμφανίζουν οι σκύλοι απέναντι στον άνθρωπο.

Προηγούμενη μελέτη ειδικών από το Κολέγιο Μπέρκμπεκ, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, είχε δείξει ότι οι σκύλοι τείνουν να μιμούνται το ανθρώπινο χασμουρητό κατά 75%.

Δεν είναι λίγοι βέβαια, οι επιστήμονες που εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στα συγκεκριμένα ευρήματα.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Η θετική σκέψη μακραίνει τη ζωή!

Το άρθρο αυτό από ΤΟ ΒΗΜΑ επιβεβαιώνει μια όλο και πιο διαδεδομένη θεωρία στο χώρο της Ιατρικής, σύμφωνα με την οποία η ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου είναι εξίσου σημαντική με τις παθολογικές του προδιαθέσεις. Και, η καλή ψυχολογία προϋποθέτει ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ! 

Αν πιστεύετε ότι είστε υγιείς, πιθανότατα θα ζήσετε περισσότερα χρόνια! 

Διαβάστε το άρθρο

O εθισμός στο Ιντερνετ αλλάζει τον εγκέφαλο!

Ο εθισμός στο Διαδίκτυο αλλάζει την «καλωδίωση» του εγκεφάλου, όπως συμβαίνει με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, σύμφωνα με νέα μελέτη (Πηγή Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ)

Το άρθρο που ακολουθεί, από ΤΟ ΒΗΜΑ, "χτυπάει καμπανάκι" σε πολλούς από εμάς! Μήπως θα πρέπει να επισκεπτόμαστε τακτικότερα τον βιβλιοπώλη μας;

Η επίδραση είναι παρόμοια με εκείνη του εθισμού στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ!

Ουάσινγκτον 

Τα άτομα που είναι εθισμένα στο Ιντερνετ εμφανίζουν αλλαγές στον εγκέφαλο παρόμοιες με εκείνες που παρουσιάζονται στα άτομα που είναι εξαρτημένα από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, σύμφωνα με πρώιμα στοιχεία μελέτης.

Επιστήμονες στην Κίνα «σάρωσαν» τον εγκέφαλο 17 νεαρών εθισμένων στο Διαδίκτυο και εντόπισαν προβλήματα στην «καλωδίωσή» του. Οι ερευνητές σημειώνουν με δημοσίευσή τους στη δικτυακή επιθεώρηση PLoS One ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για την εθιστική συμπεριφορά.

Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον δρα Χάο Λέι από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών στο Γουχάν προχώρησε αρχικώς σε διεξαγωγή απεικονιστικής εξέτασης του εγκεφάλου σε 32 αγόρια και κορίτσια ηλικίας 14 ως 21 ετών. Από το σύνολο των νεαρών οι 17 κρίθηκε ότι εμφάνιζαν διαταραχή εξάρτησης από το Ιντερνετ με βάση τις απαντήσεις τους σε ερωτήσεις όπως «Εχετε κάνει επανειλημμένως αποτυχημένες προσπάθειες να ελέγξετε, να μειώσετε ή να σταματήσετε τη χρήση του Ιντερνετ;».

Αλλαγές στη λευκή ουσία του εγκεφάλου 

Εξειδικευμένες μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν αλλαγές στη λευκή ουσία του εγκεφάλου – πρόκειται για το τμήμα του που περιέχει νευρικές ίνες – στους 17 εθελοντές που είχαν διαγνωσθεί με εξάρτηση από το Ιντερνετ σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν εξάρτηση από το Διαδίκτυο.

Συγκεκριμένα εντοπίστηκαν αλλαγές στις νευρικές συνάψεις που συνδέουν περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες εμπλέκονται στα συναισθήματα, στη λήψη αποφάσεων και στον αυτοέλεγχο.

Όπως γράφουν οι ερευνητές «τα ευρήματά μας μαρτυρούν ότι η διαταραχή εξάρτησης από το Ιντερνετ οδηγεί σε αλλαγές της λευκής ουσίας σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην παραγωγή και στην επεξεργασία των συναισθημάτων, στην προσοχή, στη λήψη αποφάσεων και στον έλεγχο των γνωστικών λειτουργιών». Οι ειδικοί συμπληρώνουν ότι τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι η εξάρτηση από το Διαδίκτυο έχει κοινούς ψυχολογικούς και νευρικούς μηχανισμούς με άλλους τύπους εξάρτησης από ουσίες καθώς και με διαταραχές που αφορούν τον έλεγχο των παρορμήσεων.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ Science

Ο Συνθέτης που δεν άκουσε ποτέ την κορυφαία συμφωνία του...

Πώς η κώφωση επέδρασε στη μουσική του Μπετόβεν

Χάνοντας την ακοή του μείωσε τις ψηλές νότες αλλά τις χρησιμοποίησε ξανά όταν ήταν εντελώς κωφός

 

Της Λαλίνας Φαφούτη 

 

Λονδίνο 

Πώς είναι δυνατόν ένας ιδιοφυής μουσουργός να είναι κωφός και, ακόμη περισσότερο, πώς μπορεί αυτή η κώφωση να έχει επηρεάσει τη δημιουργία του; Αυτή είναι μια από τις μεγάλες απορίες όλων γύρω από τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Η επιστήμη έχει τώρα μια πρώτη απάντηση.

Ολλανδοί ερευνητές έθεσαν τις συνθέσεις του Μπετόβεν στο επιστημονικό μικροσκόπιο και διαπίστωσαν ότι, καθώς η κώφωσή του προχωρούσε, άρχισε να χρησιμοποιεί νότες μόνο στις συχνότητες που μπορούσε να «πιάσει» η ακοή του.

Ωστόσο – και αυτό είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό – όταν έχασε εντελώς την ακοή του και πλέον φανταζόταν τη μουσική μόνο μέσα στο μυαλό του, ολόκληρη η μουσική κλίμακα και όλες οι συχνότητες επανήλθαν στις συνθέσεις του.

Η απώλεια της ακοής

Με βάση την αλληλογραφία του, ο Μπετόβεν ανέφερε για πρώτη φορά ότι είχε αρχίσει να έχει προβλήματα ακοής – πρώτα στο αριστερό αφτί και στη συνέχεια και στα δυο – το 1801, σε ηλικία 30 ετών σημειώνοντας μάλιστα ότι δυσκολευόταν να ακούσει τις «ψηλές νότες», τόσο των μουσικών οργάνων όσο και των ανθρώπινων φωνών.

Μια δεκαετία αργότερα, το 1811, οι κοντινοί του άνθρωποι έπρεπε να φωνάζουν δυνατά για να μπορέσουν να συνεννοηθούν μαζί του ενώ το 1818 άρχισε πλέον να επικοινωνεί με σημειώματα. Από το 1825 ως τον θάνατό του, το 1827, πιστεύεται ότι ήταν εντελώς κωφός.

Οι ερευνητές του Metabolomics Centre της Ολλανδίας στο Λάιντεν θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσον αυτή η απώλεια της ακοής επηρέασε τη συνθετική δημιουργία του «μετρώντας» τις ψηλές και τις χαμηλές νότες που χρησιμοποιούσε στα κουαρτέτα του για έγχορδα.

Μελέτη σε περιόδους

Με βάση τις παραπάνω ιστορικές αναφορές και την πορεία της κώφωσης οι ειδικοί χώρισαν τα κουαρτέτα για έγχορδα του Μπετόβεν σε τέσσερις περιόδους, από αυτήν της «πλήρους ακοής» (από το 1798 ως το 1800) ως εκείνη της παντελούς απώλειάς της (από το 1824 ως το 1826).

Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «British Medical Journal», οι ερευνητές μελέτησαν το πρώτο μέρος για βιολί της πρώτης φράσης κάθε κουαρτέτου, μετρώντας πόσες νότες επάνω από τη σολ 6^η (η οποία αντιστοιχεί σε 1.568 Hz) περιλαμβάνονταν σε αυτό.

Διαπίστωσαν ότι οι ψηλότερες νότες μειώνονταν καθώς η κώφωση προχωρούσε. Για να αντισταθμίσει αυτή τη μείωση ο Μπετόβεν χρησιμοποιούσε περισσότερες νότες μεσαίων και χαμηλών συχνοτήτων, τις οποίες μπορούσε να ακούσει καλύτερα.

Επιστροφή σε όλες τις οκτάβες

Στα τελευταία κουαρτέτα του όμως, τα οποία συνέθεσε όταν πιστεύεται ότι ήταν εντελώς κωφός, ο Μπετόβεν επέστρεψε σε όλες τις οκτάβες, επαναφέροντας ξανά τις ψηλές νότες στις συνθέσεις του.

«Όταν κατέληξε να βασίζεται εντελώς στο “εσωτερικό αφτί” του δεν ένιωθε πλέον αναγκασμένος να παράγει μουσική την οποία μπορούσε πραγματικά να ακούσει στην εκτέλεσή της και έτσι επέστρεψε σιγά σιγά στον εσωτερικό μουσικό του κόσμο και στις αρχικές συνθετικές εμπειρίες του» σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.

Κύριος συγγραφέας της μελέτης είναι ο Εντουάρντο Σατσέντι και επικεφαλής της οι Αγκε Σμίλντε και Βιμ Σάρις, όλοι ερευνητές στο Metabolomics Centre της Ολλανδίας στο Λάιντεν.

(Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ Science)