Βάζοντας τάξη στο γλωσσάρι της Κατοχής...

Σχόλιο της Ελένης Αθανασούλη, για το άρθρο: "Μήπως οι «δωσίλογοι» της κατοχής δεν ήταν όλοι δωσίλογοι;"

Με το διάλογο που έχει ανοίξει εδώ για το θέμα αυτό, οι όροι «συνεργάτης των Γερμανών» και «δωσίλογος», ακόμη κι αν χρησιμοποιήθηκαν στον καιρό τους με λάθος ή στρεβλό περιεχόμενο, σήμερα πια, θα πρέπει να τους βλέπουμε ως αυτό που είναι εν τοις πράγμασιν:

Ο μεν «συνεργάτης των Γερμανών» σημαίνει αυτόν που εργάστηκε στο πλάι των Γερμανών για τους δικούς τους σκοπούς και πολεμικούς στόχους, αποβλέποντας και σε ίδιο όφελος, πρόσκαιρο (να γλυτώσει το κεφάλι του και να «φάει») ή διαρκέστερο (να πλουτίσει, αυτός και η κλίκα του, δεδομένου ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται), οι δε «δωσίλογοι» δεν αποτελούν παρά εκείνους οι οποίοι ταγμένοι να υπηρετούν και να φυλάσσουν «Θερμοπύλες», απέστησαν του καθήκοντός των και αντ’ αυτού εφρόντισαν τα ίδια αυτών συμφέροντα και αγαθά, μη καταβαλόντες ούτε την «εν τοις ιδίοις επιμέλεια» για όσα είχαν πατριωτική υποχρέωση (ή μήπως δεν είχαν ακούσει -σε τούτο τον τόπο!- τι είναι η πατριωτική υποχρέωση;).

Οι μεν πρώτοι ως (οικονομικοί και πολιτικοί) καιροσκόποι ωφελήθηκαν, οι δε δεύτεροι ως ανέντιμοι στρατιώτες, διαχειριστές και φύλακες δεν δύνανται να έχουν «την καλήν απολογίαν», στην απόδοση λογαριασμού.

Ο καταχραστής «θα απολογηθεί» για το έγκλημα που έκανε (δεν θα μας κάνει και τον «έξυπνο», ούτε θα μας πιέζει ότι είναι τάχα ο πιο κατάλληλος για να του ξαναδώσουμε την… ευκαιρία να μας… ευεργετήσει με τη συναίνεσή μας!).

Ωστόσο, προκειμένου του καταλογισμού της ευθύνης του, δεν θα τον καταδικάσουμε για τις συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκε και εξαιτίας των οποίων αναγκάσθηκε να «συνεργασθεί» – είναι εξ άλλου τόσο μακρινά πια όλα αυτά – γιατί δεν μας αφορούν οι λόγοι του, τα κίνητρά του, η ικανότητά του και οι συνθήκες τελέσεως του εγκλήματος. (Όλοι τότε βρίσκονταν μέσα σε συνθήκες πολέμου. Αλλά δεν έπραξαν όλοι το ίδιο.)

Αλλά δεν θα τον ξαναεμπιστευθούμε, ούτε αυτόν, ούτε και τα επιχειρήματά του, όπως και αν αυτά διατυπώνονται...

(Πηγή: Aixmi.gr)


Απολογία (ένα ποίημα της Ελένης)


Η απολογία του κατηγορουμένου

Γίνεται, προκειμένου αυτός,

να μας πείσει για την αθωότητά του

Του ενόχου για τα κίνητρά του.

Πως ήταν τάχα ευγενή,

ή για τις συνθήκες,

πως δεν ήταν πρόσφορες, ή

πως δεν ήταν από μόνες ικανές


Το έγκλημα όμως παραμένει...


Ελένη