Όταν χάνεται το μέτρο...

Δείγμα περιρρέουσας νοσηρότητας σε καιρούς εθνικής κρίσης είναι το χθεσινό άρθρο του Θοδωρή Ζαρέτου στο "Βήμα", ενός αρθρογράφου που εκτιμούσα ιδιαίτερα για τον ορθολογισμό, την αντικειμενικότητα και την τολμηρότητά του να λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Αυτή τη φορά επέλεξε την άναρχη εξαλλοσύνη που φτάνει ως την ύβρι, ως μέσο έκφρασης επιχειρημάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για μια πιο πολιτισμένη ανταλλαγή απόψεων, αντάξια της εικόνας που μας είχε δώσει μέχρι χθες ο αρθρογράφος... Κρίμα!

Τα παιδιά σου ρε, δεν τα λυπάσαι;
Ανοιχτή επιστολή προς όποιον αισθάνεται αποδέκτης της

Και πες πως η Τρόικα λέει ΟΚ στο «σπάσιμο» των μέτρων για εξοικονόμηση 11.5 δις μέχρι το 2014, σε 7.5 δις μέχρι το 14 και άλλα 4 δις μέχρι το 2016. Τι σημαίνει αυτό μεγάλε; Ότι ανακουφιστήκαμε από τις εκροές για τα δανεικά και άρα σωθήκαμε αφού μας περισσεύουν για την ανάπτυξη;
Δεν θέλω μ...ς. Γιατί όσο πιο πίσω πάνε τα χρέη τόσο πιο πίσω πάει το πρωτογενές έλλειμμα στον προϋπολογισμό, τόσο περισσότερο χρόνο δηλαδή θα συνεχίσουμε να ζούμε καταναλώνοντας πιο πολλά απ’ όσα παράγουμε, τόσο περισσότερα δανεικά λοιπόν θα χρειαζόμαστε οπότε τόσο περισσότεροι θα είναι οι τόκοι που θα πρέπει να πληρώσουμε, άρα τόσο μεγαλύτερο θα είναι το βάθος χρόνου αποπληρωμής τόκων και κεφαλαίου και τελικά τόσο περισσότερο μέρος του χρέους μεταφέρουμε στα παιδιά μας.
Τόσο απλά μεγάλε. Και γιατί θέλουμε τότε την επιμήκυνση; Καλή ερώτηση φιλάρα. Επειδή δεν θέλουμε να πειράξουμε ούτε μία θέση άεργου δημοσίου υπαλλήλου, ούτε έναν παρασιτικό δημόσιο οργανισμό, δεν θέλουμε να περικόψουμε ούτε ένα ευρώ από γιγαντιαίες συντάξεις, από προκλητικά επιδόματα, από μισθούς ΚΨΜκαπνισμένων πολεμάρχων των Ε.Δ. και αργομισθίες παπάδων.
Ούτε ένα ευρώ από μισθούς εκπαιδευτικών που δουλεύουν τρεις ώρες τη βδομάδα και παίρνουν κανονικό μισθό επειδή-λέει-η θέση τους είναι οργανική! Eπειδή οι ΔΕΚΟ είναι σε άλλον πλανήτη και δεν γίνεται να μπούνε στο ενιαίο μισθολόγιο του δημοσίου κι αν κανείς τολμήσει να το κάνει θα κατεβάσει ο αρχιαληταράς του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού τους διακόπτες ΤΟΥ.
Επειδή δεν θέλουμε τίποτα να αξιοποιήσουμε όπως για παράδειγμα το Ελληνικό, ώστε να γίνει καμιά επένδυση, να μπεί κανένα φράγκο στο άδειο ταμείο, να δούμε καμιά νέα θέση εργασίας και καμιά ασφαλιστική εισφορά στα ταμεία.
Επειδή ο κάθε φιρδιμίρτζουλας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει βάλει λέει «κόκκινες γραμμές» που δεν θα επιτρέψει να ξεπεραστούν κι ας πληρώνει παράνομα τους κατ ευφημισμόν εργαζομένους ενώ απεργούν.
Και για το 1.100.000 ανέργους (όλους από τον ιδιωτικό τομέα) ποιος θα βάλει κόκκινες γραμμές ρε αληταρά τοπικέ άρχοντα; Επειδή ο κάθε Ρουπακιώτης βγαίνει 10 μέρες μετά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης όπου είναι υπουργός και ανακαλύπτει ότι «είναι αντισυνταγματική κάθε επιπλέον περικοπή των μισθών των δικαστικών».
Σε ποιόν ρε προκλητικέ υποκριτή τα λες αυτά; Στις επιχειρήσεις που αναγκάζονται να απολύουν ανθρώπους για να πληρώσουν τους φόρους τους, για να πληρώσεις εσύ τους μισθούς που ο ίδιος αποφάσισες ότι δεν κόβονται, ενώ όταν αναλάμβανες τη θέση ΗΞΕΡΕΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ότι πρέπει να κοπούν;
Για όλα αυτά μεγάλε και για αμέτρητα άλλα παρόμοια θέλουμε την επιμήκυνση. Αν λοιπόν την δείς απ’ αυτήν τη σκοπιά, τότε ο Βενιζέλος από ρεαλιστής διαπραγματευτής μετατρέπεται σε λαμόγιο της διαπλοκής, ο Σαμαράς από ιππότης της ανάπτυξης σε ακόλουθο της Βαλκανικής μας μοίρας και ο Κουβέλης από εκσυγχρονιστής της αριστεράς σε αναχρονιστή του λαϊκισμού.
Αν δεν ήταν τραγικό για τις ζωές ανθρώπων θα είχε πλάκα: Να τους βλέπεις να πασχίζουν να ανακαλύψουν ισοδύναμα μέτρα των προηγούμενων ισοδυνάμων μέτρων των προηγούμενων ισοδυνάμων μέτρων των αρχικών μέτρων που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν εκτός από τη λεηλασία του ιδιωτικού τομέα για να πληρώνονται οι λεβεντιές της ΤΡΑΙΝΟΣΕ μέσο μισθό 66.000ευρώ το χρόνο την ώρα που ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα ήτανε 22.000 ευρώ το χρόνο.
Τόσο καλά. Κι αν πεις για την αντιπολίτευση! Ας θυμηθούμε τον Τσίπρα, το μειράκιον της νεοκομμουνιστικής αρχιτσογλανιάς, να δηλώνει ότι θα ξανακρατικοποιήσει την Ολυμπιακή και θα προσλάβει 100.000 δημοσίους υπαλλήλους!
Ας θυμηθούμε το αρχινούμερο του Περισσού, να έχει υποστεί την χειρότερη πολιτική και εκλογική ήττα και με μπλαζέ μετακομμουνιστικό ύφος-σαν να μην συνέβη τίποτα-να δηλώνει καθημερινά ότι «εμείς τα λέγαμε αυτά αλλά δεν μας ακούγατε και καλά να πάθετε αφού δεν αποφασίζετε να ανατρέψετε τον καπιταλισμό και να με κάνετε πρωθυπουργίνα με υπουργό πολιτισμού τον Μαΐλη»!
Για τους από κεί και κάτω της Βουλής τι να πούμε. Από πατριδοκάπηλοι μέχρι φασίστες ήτανε και μόνο χειρότεροι μπορούν να γίνουν.
Και κάτι άλλο. Μήπως κατάλαβες ρε μέγιστε τι πληρώνεις με τα λεφτά του 23% ΦΠΑ στην εστίαση και 13% στα τρόφιμα την ώρα που η Ισπανία έχει 4%; Και μήπως επιτέλους ρε τρίβλακα κατάλαβες ότι πρώτα ήρθε η κρίση και μετά το μνημόνιο; Και μήπως ρε επαναστάτη του κώλου έχει έρθει η ώρα να καταλάβεις ότι σ’ αυτή τη χώρα, κάθε ένας που επικαλείται τη λογική δεν είναι υποχρεωτικά μικροαστός συντηρητικός νοικοκύρης, ενώ κάθε άλλος που πετάει την επαναστατική παρόλα του όπου βρεί, σαν γόπα τσιγάρου, δεν είναι ακηδεμόνευτος δημοκρατικός τίγρης αλλά ύποπτος τυχοδιώκτης ή απλά μαλάκας;
Με βρίσκεις επιθετικό είπες; Εγώ όμως δεν σε ρώτησα πως με βρίσκεις αλλά που διαφωνείς. Τι είπες; Βρίζω; Σώπα ρε. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.

Θοδωρής Ζαρέτος

ΤΟ ΒΗΜΑ


Το σχόλιό μου στο "Βήμα":

Και όμως, στάζει!

Δεν θα μπω στην ουσία των επιχειρημάτων. Κάποια απ’ αυτά τα έχω αναδείξει κι εγώ (π.χ., φασιστικές πρακτικές των συντεχνιών, επαναστατικές κενολογίες της Αριστεράς, κλπ.), ενώ άλλα τα θεωρώ υπερβολικά (π.χ., γνωρίζω στρατιωτικούς και εκπαιδευτικούς που φυτοζωούν με μισθούς πείνας). Όμως, την αξιοπιστία των ιδεών αποδυναμώνει και η ασχήμια του υβριστικού λόγου, προϊόν ανεξέλεγκτης οργής και τυφλού φανατισμού. Σταχυολογώ λεκτικές ακρότητες: «ο αρχιαληταράς του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού» (επί της ουσίας, πάντως, δεν διαφωνώ), «ο κάθε φιρδιμίρτζουλας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης», «ρε αληταρά τοπικέ άρχοντα», «ρε προκλητικέ υποκριτή» (για τον υπουργό της Δικαιοσύνης), «λαμόγιο της διαπλοκής» (για τον Ε. Βενιζέλο), «μειράκιον της νεοκομμουνιστικής αρχιτσογλανιάς» (για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να διαφωνώ με την κριτική σ’ αυτόν), «αρχινούμερο του Περισσού» (για την Α. Παπαρήγα), «πατριδοκάπηλοι μέχρι φασίστες» (συλλήβδην οι εκτός Βουλής), «ρε τρίβλακα» - «ρε επαναστάτη του κώλου» (μη-προσδιορισμένοι αποδέκτες). Κρίμα για τον κ. Ζαρέτο, που εδώ έχασε την ψυχραιμία του. Και, για αρθρογράφους του επιπέδου του, ναι, «στάζει η ουρά του γαϊδάρου» όταν διολισθαίνουν σε τέτοιες λεκτικές ευτέλειες! (ΚΠ)