Εντελώς τυχαία εντόπισα στο Βήμα ένα νέο σχόλιο που με "μαλώνει" για την κριτική που άσκησα σε παλιότερο άρθρο μου (Γκέμμα: Η επικίνδυνη γοητεία της παραφροσύνης...) στον Δ. Λιαντίνη. Το σχόλιο, το οποίο υπογράφει η αναγνώστρια Λαμπρινή, λέει τα εξής (διατηρώ την ορθογραφία του):
Έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω κάποια πράγματα, μα θα το κάνω για μια ακόμα φορά:
Αγαπητή Λαμπρινή, αρμόδιοι να μιλήσουν για τον Λιαντίνη είναι επίσης και όλοι οι αναγνώστες των βιβλίων του, περιοριζόμενοι, αυτονόητα, στα στοιχεία που εμπεριέχονται σ' αυτά. Δεν αμφισβητώ πως, ως άτομο που τον γνωρίσατε προσωπικά, είστε σε θέση να μιλήσετε με πολύ περισσότερη αυθεντία απ' ό,τι εγώ για την προσωπικότητά του. Το μόνο που έκανα -πράγμα που, νομίζω, ήταν αναφαίρετο δικαίωμά μου- ήταν να αξιολογήσω ένα συγκεκριμένο σύγγραμμά του με βάση και μόνο τις θέσεις που εκτίθενται εκεί. Αν διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο μου, θα διαπιστώσετε ότι όλες οι απόψεις μου τεκμηριώνονται σχολαστικά με παραπομπές στο ίδιο το βιβλίο του...
Δεν θα αρνηθώ πως ήταν χαρισματική προσωπικότητα και φωτισμένος άνθρωπος. Εξίσου, όμως, δεν θα δεχθώ την αβασάνιστη κατηγορία σας πως το μυαλό κάποιου που "τολμά" να τον κρίνει ζει "στο σκοτάδι"! Και επιτέλους, αγαπητή, ας μιλούμε σωστά ελληνικά: τα ρήματα "κρίνω" και "διαβάλλω" ΔΕΝ είναι συνώνυμα!
ΚΠ
ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ (σκετο) | 04/07/2012 04:57
Η επικίνδυνη γοητεία της παραφροσύνης... της τολμης και της δυναμης του λογου του. Ισως αρμοδιοι να μιλησουν για τον Λιαντινη θα ηταν οι μαθητες του, οι ανθρωποι που εζησαν διπλα του, αλλα ο Λιαντινης οπως ολοι οι "χαρισματικοι" ανθρωποι με τον ανεπιτήδευτο λόγο του μπορεσε να εισχωρησει (οσο "αντεχει" το μυαλο μας) στο μυαλο απλων αναγνωστων. Διαβαζοντας το αρθρο πραγματικα αναρωτηθηκα αν ο συντακτης του γνωριζει τον Λιαντινη και το εργο του. "Απαξιώνουν την ίδια τη ζωή, ηρωοποιούν την αυτοκαταστροφή και κατ’ ουσίαν γελοιοποιούν την αναζήτηση της ευτυχίας" σε ποιο σκοταδι ζει το μυαλο που διαστρεβλωνει με τετοιο τροπο την ουσια του λογου του Λιαντινη; Αληθεια κυριε Παπαχρηστου και ολοι εσεις που επιμενετε να τον διαβαλλετε, ποιο αγκαθι σας μπηγει ο λογος του; Υπαρχει μια μορφης τεχνης περα απο την αγιογραφια και τη βυζαντινη μουσικη που λεγεται "ΠΟΙΗΣΗ" και ο Λιαντινης ηταν ποιητης, ενας αιρετικος ποιητης, ενας προφητης, ο λογος του ηταν "φως" και τυχεροι οσοι μπορεσαν να το δουν...
lamprini
Έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω κάποια πράγματα, μα θα το κάνω για μια ακόμα φορά:
Αγαπητή Λαμπρινή, αρμόδιοι να μιλήσουν για τον Λιαντίνη είναι επίσης και όλοι οι αναγνώστες των βιβλίων του, περιοριζόμενοι, αυτονόητα, στα στοιχεία που εμπεριέχονται σ' αυτά. Δεν αμφισβητώ πως, ως άτομο που τον γνωρίσατε προσωπικά, είστε σε θέση να μιλήσετε με πολύ περισσότερη αυθεντία απ' ό,τι εγώ για την προσωπικότητά του. Το μόνο που έκανα -πράγμα που, νομίζω, ήταν αναφαίρετο δικαίωμά μου- ήταν να αξιολογήσω ένα συγκεκριμένο σύγγραμμά του με βάση και μόνο τις θέσεις που εκτίθενται εκεί. Αν διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο μου, θα διαπιστώσετε ότι όλες οι απόψεις μου τεκμηριώνονται σχολαστικά με παραπομπές στο ίδιο το βιβλίο του...
Δεν θα αρνηθώ πως ήταν χαρισματική προσωπικότητα και φωτισμένος άνθρωπος. Εξίσου, όμως, δεν θα δεχθώ την αβασάνιστη κατηγορία σας πως το μυαλό κάποιου που "τολμά" να τον κρίνει ζει "στο σκοτάδι"! Και επιτέλους, αγαπητή, ας μιλούμε σωστά ελληνικά: τα ρήματα "κρίνω" και "διαβάλλω" ΔΕΝ είναι συνώνυμα!
ΚΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου