Δύο άρθρα για τον κοινωνικό ρατσισμό

Αργεί πολύ ο εξευρωπαϊσμός της Ευρώπης...

Της Ελένης Αθανασούλη

Διαβάζω σε παράπλευρο άρθρο του Λόγιου Ερμή, πως η νέα υπουργός Υγείας της Λιθουανίας, δήλωσε ότι «Η ευθανασία θα μπορούσε να αποτελεί μία χρήσιμη εναλλακτική για όσους δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και πάσχουν από βαριές ασθένειες». Κατ’αρχήν η δήλωση αυτή έγινε από αναρμόδιο πρόσωπο. Κανονικά θα έπρεπε να την κάνει ένας υπουργός με αντικείμενο τον πληθυσμό και τα προβλήματα που δημιουργεί ο υπερπληθυσμός της χώρας. Ασφαλώς όχι-σε καμμία περίπτωση- ένας υπουργός υγείας...

Διαβάστε τη συνέχεια...


Οικονομικός ρατσισμός (ή, όταν ο Χίτλερ συνάντησε τις αγορές)

Του Κώστα Παπαχρήστου

Στο εφιαλτικό άρθρο της «Σκοτώστε τους φτωχούς ασθενείς!», η Ντίνα Εξάρχου αναφέρεται στην κυνική πρόταση της νέας υπουργού Υγείας της Λιθουανίας να καταφεύγουν στην ευθανασία οι φτωχοί που πάσχουν από σοβαρές ανίατες ασθένειες και δεν έχουν τα μέσα για μια ανακουφιστική φροντίδα (palliative care), προκειμένου να μην επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και τους ίδιους τους συγγενείς τους. (...)
Το θέμα που θα μας απασχολήσει στο παρόν σημείωμα πηγαίνει πολύ πέρα από το αν μια άγνωστη, πρώην μαρξίστρια Λιθουανή πολιτικός, εννοούσε ή όχι αυτά που (μάλλον σωστά, κατ’ εμέ) της αποδίδονται. Αυτό που σε κάποιους από εμάς φαντάζει ανατριχιαστικό είναι η ίδια η φιλοσοφία της σύγχρονης «κοινωνίας της αγοράς» σε σχέση με την Υγεία. (Θα προσέθετα εξίσου και την Παιδεία, αλλά αυτό θα με έβγαζε εκτός θέματος…) Γιατί, το να σε αφήνουν να πεθάνεις (και μάλιστα, μαρτυρικά) αν δεν έχεις να πληρώσεις για μια αξιοπρεπή (ιδιωτική, φυσικά) περίθαλψη, είναι μια μορφή de facto ευθανασίας. Η κυρία υπουργός, παραμερίζοντας τα προσχήματα, πρότεινε απλά την de jure επισημοποίηση της ιδέας...

Διαβάστε το άρθρο...