Ανήκω σε εκείνους που δεν ενθουσιάζει η ιδέα της "Τεχνητής Νοημοσύνης" (ΤΝ), ιδιαίτερα όταν αυτή υποκαθιστά, σε ατομικό επίπεδο, την ανθρώπινη πνευματικότητα, και, σε διαπροσωπικό, την ανθρώπινη επικοινωνία. Σε ό,τι αφορά την πρώτη περίπτωση, θεωρώ απαράδεκτο να αποκτά κάποιος τη δυνατότητα να υπογράφει κείμενα (συχνά, μάλιστα, με ακαδημαϊκή σφραγίδα) τα οποία δεν προέρχονται από προσωπικό πνευματικό μόχθο αλλά είναι προϊόντα της πληροφορικής επιστήμης!
Θα πρέπει, όμως, να σταθούμε κριτικά απέναντι στη βεβαιότητα που εκφράζουν κάποιοι για τα "αλάνθαστα αναγνωριστικά σημάδια" της ΤΝ στη σύνταξη κειμένου. Και θα εστιάσω εδώ στη χρήση της παύλας (–), η οποία θεωρείται όχι απλώς "ύποπτη" αλλά και "αποδεικτική" για τη συμμετοχή τής ΤΝ στη συγγραφή.
Είμαι από εκείνους που χρησιμοποιούν συνειδητά την παύλα στα κείμενα, και μάλιστα αρκετά συχνά. Έτσι όπως εγώ, τουλάχιστον, αντιλαμβάνομαι το ζήτημα, η παύλα υποκαθιστά την παρένθεση όταν το περιεχόμενο κείμενο έχει μεγαλύτερη σημασία για το νόημα της φράσης, σε σχέση με το δευτερεύον κείμενο που, φυσιολογικά, θα τοποθετούσαμε μέσα σε παρενθέσεις. Ένα παράδειγμα:
Η πολιτική κατάσταση – ιδιαίτερα, μάλιστα, σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της οικονομίας – αποτελεί αντικείμενο έντονου προβληματισμού στη χώρα μας (δείτε τον σχετικό πίνακα πιο κάτω).
Έτσι, ας αποκαταστήσουμε την "τιμή" της παύλας στη σύνταξη κειμένου, και ας μην αντιμετωπίζουμε με αδικαιολόγητη καχυποψία τους συντάκτες που την χρησιμοποιούν!
Είναι απόλυτα αξιόπιστη η ΤΝ στην παροχή πληροφορίας; Ξεκάθαρα όχι! Ένα τεστ που έκανα, κυριολεκτικά με σόκαρε...
Πριν λίγα χρόνια έγραψα ένα επιστημονικό άρθρο [1] σε συνεργασία με τον συνάδελφο και καλό μου φίλο, Αριστείδη Μαγουλά. Σε αυτό επιχειρηματολογούσαμε υπέρ της ανεξαρτησίας των εξισώσεων που εκφράζουν τους θεμελιώδεις νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού. Στο πρώτο μέρος του άρθρου παραθέσαμε τις απόψεις όσων αρνούνται την ανεξαρτησία αυτή, με σκοπό να αναδείξουμε τα αδύνατα σημεία των χρησιμοποιούμενων επιχειρημάτων.
Ζήτησα από την ΤΝ πληροφορίες γι' αυτό το άρθρο, και τι "έμαθα"; Ότι οι Papachristou και Magoulas "απέδειξαν" ότι οι εξισώσεις του ηλεκτρομαγνητισμού δεν αποτελούν σύστημα ανεξάρτητων εξισώσεων! Δηλαδή, η ΤΝ δεν κατάλαβε ότι τα στοιχεία που παρατίθενται στο πρώτο μέρος του άρθρου δεν εκφράζουν τις απόψεις των συγγραφέων, αλλά ακριβώς εκείνες τις απόψεις που οι συγγραφείς επιχειρούν να... καταρρίψουν!
Συμπέρασμα: Ας είμαστε προσεκτικοί, τόσο με την ΤΝ όσο και με εκείνους που ισχυρίζονται ότι έχουν το "ταλέντο" να την εντοπίζουν πάντα. Στον σημερινό πολύπλοκο κόσμο, ακόμα και η ίδια η βεβαιότητα έχει πάψει να είναι... βέβαιη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου