Μιλά για "θεμελιώδη διάκριση μεταξύ γεγονότων και αξιολογικών κρίσεων για δημόσιες πράξεις", θεωρώντας ότι οι αξιολογικές κρίσεις δεν θα πρέπει να υπόκεινται σε οποιονδήποτε νομικό έλεγχο (με απλά λόγια, δικαιούμεθα να "αξιολογούμε" τα πάντα κατά βούληση, χωρίς να έχουμε νομικές συνέπειες).
Κι εμείς ρωτούμε (ρητορικώς, φυσικά): Τα εγκλήματα του ναζισμού ήταν ή όχι δημόσιες πράξεις; Επίσης, η φράση: "καλά τους έκαναν οι Ναζί, μόνο που δυστυχώς δεν πρόλαβαν να τους ξεκάνουν όλους", συνιστά ή όχι "αξιολογική κρίση" και κατ' ουσίαν προτροπή για επανάληψη ενός εγκλήματος;
Όμοια, πώς θα έκρινε κάποιος από νομική άποψη τη φράση: "έλα μωρέ, όλες οι γυναίκες τα θέλουν, καλά κάνουν και τις βιάζουν άμα δεν τους κάθονται", όταν αυτή διατυπώνεται υπό μορφή δημόσιας κριτικής σε μία δικαστική απόφαση για έναν βιασμό;
Και, προσέξτε την δηλητηριώδη κατάληξη του κειμένου, που επιχειρεί να περάσει υπόγεια το μήνυμα ότι, με την επιβολή των μέτρων κατά της πανδημίας, ένα δημοκρατικό σύστημα έχει διολισθήσει σε φασιστικές πρακτικές (δεν φτάνει στο σημείο να το ονομάσει ευθέως "φασιστικό", όμως θα ήταν πολύ πιο έντιμο αν το έκανε, παρά αν το υπονοούσε):
Κράτη που αναστέλλουν ή περιορίζουν ασφυκτικά την ελευθερία της κίνησης, το δικαίωμα συνάθροισης, την ιδιωτικότητα, τη θρησκευτική λατρεία, τα προσωπικά δεδομένα και άλλα δικαιώματα, επιβάλλοντας παράλληλα περιορισμούς στην ελευθερία του λόγου στερούν από τους πολίτες τη δυνατότητα να εκφράσουν κριτική και τείνουν να μετατραπούν σε αυταρχικά καθεστώτα.
Βέβαια, αναφέρει αμέσως μετά τα ονόματα της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας. Για όλους εμάς τους καχύποπτους που νομίσαμε ότι το κείμενο αφορά ειδικά την Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου