Αποστείρωση - απολύμανση - αντισηψία

Πάρα πολύ χρήσιμη και διδακτική διάκριση εννοιών στη Μικροβιολογία!

Δυστυχώς, δεν διαθέτω πληροφορίες για την ταυτότητα του ομιλούντος καθηγητή...

ΤΟ ΒΗΜΑ - Δέκα χρόνια σκούρας σοκολάτας σώζουν... καρδιές!

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Η μακροχρόνια κατανάλωση μειώνει την πιθανότητα εμφραγμάτων και εγκεφαλικών

Της  Θεοδώρας Τσώλη

Λονδίνο 

Σε… γλυκά πελάγη ευτυχίας θα πλέουν οι λάτρεις της σοκολάτας όταν διαβάσουν την ακόλουθη είδηση: μια νέα μελέτη δείχνει ότι η κατανάλωση σκούρας σοκολάτας καθημερινά επί δέκα έτη μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφραγμάτων και εγκεφαλικών σε άτομα υψηλού κινδύνου για καρδιαγγειακά επεισόδια.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μόνας στη Μελβούρνη της Αυστραλίας με επικεφαλής τον δρα Κρίστοφερ Ράιντ χρησιμοποίησαν ένα μαθηματικό μοντέλο προκειμένου να προβλέψουν τη μακροπρόθεσμη επίδραση της μαύρης σοκολάτας στην υγεία 2.013 ατόμων με μεταβολικό σύνδρομο – πρόκειται για ένα επικίνδυνο οργανικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο μεταβολικών διαταραχών, όπως μεγάλη περιφέρεια μέσης, υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων, χοληστερόλης, αρτηριακής πίεσης και σακχάρου του αίματος.

Ολοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη εμφάνιζαν παράγοντες του μεταβολικού συνδρόμου αλλά δεν είχαν ιστορικό καρδιοπάθειας ή διαβήτη και δεν λάμβαναν κάποια θεραπεία για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Πρόληψη επεισοδίων και θανάτων

Οι αυστραλοί ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με βάση το καλύτερο σενάριο σύμφωνα με το οποίο όλοι οι ασθενείς ήταν «ευλαβικοί» στο να μη χάσουν ούτε μια μερίδα σοκολάτας τα τελευταία 10 χρόνια από τη διεξαγωγή της μελέτης, μπορούν να προληφθούν 70 μη θανατηφόρα και 15 θανατηφόρα εμφράγματα ή εγκεφαλικά ανά 10.000 άτομα στο διάστημα της δεκαετίας. Σύμφωνα μάλιστα με το μαθηματικό μοντέλο η «σοκολατοθεραπεία» δεν κοστίζει στο κάθε άτομο περισσότερα από 32 ευρώ τον χρόνο.

Oι ερευνητές των οποίων η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «British Medical Journal» τονίζουν ότι τα οφέλη για το καρδιαγγειακό σύστημα φάνηκε να συνδέονται μόνο με την κατανάλωση μαύρης σοκολάτας που είχε περιεκτικότητα τουλάχιστον 60%-70% σε κακάο και όχι με την κατανάλωση λευκής σοκολάτας ή γάλακτος. Εκτιμούν ότι αυτό συμβαίνει επειδή η σκούρα σοκολάτα περιέχει υψηλότερα επίπεδα φλαβονοειδών τα οποία είναι ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες.

Συστάσεις για προσοχή

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι άλλοι ειδικοί που δεν συμμετείχαν στη μελέτη συνέστησαν προσοχή. «Οι συστάσεις για καθημερινή κατανάλωση μαύρης σοκολάτας μπορεί να ενθουσιάσουν τα άτομα με μεταβολικό σύνδρομο, αλλά αυτή τη στιγμή τα ευρήματα είναι περισσότερο υποθετικά  και χρειάζονται απτές αποδείξεις προκειμένου να επιβεβαιωθούν» ανέφερε ο Κένεθ Ονγκ από το Νοσοκομείο του Μπρούκλιν στις ΗΠΑ.

Ο ειδικός προσέθεσε ότι «η κατανάλωση σκούρας σοκολάτας κάθε ημέρα επί 10 έτη μπορεί να έχει παρενέργειες. Η επιπλέον πρόσληψη ζάχαρης και θερμίδων είναι πιθανό να έχει αρνητική επίδραση σε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο τα οποία εκτός των άλλων είναι υπέρβαρα και εμφανίζουν δυσανεξία στη γλυκόζη». 

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Χασμουριέται ο ιδιοκτήτης, χασμουριέται και ο σκύλος!

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Εμφανίζει ενσυναίσθηση απέναντι στις ανθρώπινες συμπεριφορές, σύμφωνα με νέα μελέτη

Της Ειρήνης Βενιού

Λονδίνο

Πορτογάλοι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι σκύλοι τείνουν να μπαίνουν στη θέση των ιδιοκτητών τους, αντιγράφοντας πολλές φορές τις συμπεριφορές τους, όπως π.χ. το χασμουρητό τους.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης τους, οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Πόρτο είδαν ότι στο άκουσμα και μόνο του χασμουρητού του ιδιοκτήτη τους τα χαριτωμένα τετράποδα αντέγραφαν τη συμπεριφορά του, ακόμα και αν δεν είχαν οπτική επαφή με τον ίδιο.

Ενσυναίσθηση ή σύμπτωση;

Τα ευρήματά τους παρουσιάστηκαν στο πλαίσιου συνεδρίου σχετικά με τις συμπεριφορές των ζώων που πραγματοποιήθηκε στη Λισαβόνα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι βάσει αυτών των ευρημάτων, ο «καλύτερος φίλος του ανθρώπου» ίσως να μην έλαβε τυχαία τον χαρακτηρισμό του καθώς εμφανίζει ενσυναίσθηση απέναντι στις ανθρώπινες συμπεριφορές.

«Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι ο σκύλος έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται την ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου και να συμπάσχει μαζί του» εξηγεί η κύρια συγγραφέας της μελέτης Δρ. Καρίν Σίλβα.

«Μεταδοτικές» συμπεριφορές

Στη μελέτη έλαβαν μέρος 29 σκύλοι οι οποίοι είχαν ζήσει τουλάχιστον έξι μήνες με τους ιδιοκτήτες τους. Οι ειδικοί ηχογράφησαν το χασμουρητό των ιδιοκτητών με σκοπό να το παίξουν στη συνέχεια στα ζώα για να δουν την αντίδρασή τους.

Οι ερευνητές προχώρησαν παίζοντας στους τετράποδους εθελοντές το χασμουρητό του ιδιοκτήτη και εκείνο ενός αγνώστου.

Παρατήρησαν λοιπόν, ότι σχεδόν το 50% των σκύλων χασμουριόταν στο γενικότερο άκουσμα του ανθρώπινου χασμουρητού. Είδαν ακόμα ότι οι πιθανότητες αντιγραφής της συγκεκριμένης ανθρώπινης συμπεριφοράς πενταπλασιαζόταν στο άκουσμα του χασμουρητού των ιδιοκτητών τους.

«Οι σκύλοι χασμουριόντουσαν περισσότερο όταν άκουγαν γνώριμα χασμουρητά, όπως π.χ. των ιδιοκτητών τους» αναφέρει η ερευνήτρια Δρ. Τζοάνα Μπέσα από το Ινσιτούτο Βιοιατρικών Επιστημών Αμπέλ Σαλαζάρ, η οποία επίσης συμμετείχε στη μελέτη.

Προσθέτει μάλιστα, ότι κατά τα πειράματα παρατηρήθηκε σχεδόν «μεταδοτική» συμπεριφορά μεταξύ ιδιοκτητών και σκύλων. Κάτι τέτοιο οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την ενσυναίσθηση του εμφανίζουν οι σκύλοι απέναντι στον άνθρωπο.

Προηγούμενη μελέτη ειδικών από το Κολέγιο Μπέρκμπεκ, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, είχε δείξει ότι οι σκύλοι τείνουν να μιμούνται το ανθρώπινο χασμουρητό κατά 75%.

Δεν είναι λίγοι βέβαια, οι επιστήμονες που εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στα συγκεκριμένα ευρήματα.

ΤΟ ΒΗΜΑ

O εθισμός στο Ιντερνετ αλλάζει τον εγκέφαλο!

Ο εθισμός στο Διαδίκτυο αλλάζει την «καλωδίωση» του εγκεφάλου, όπως συμβαίνει με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, σύμφωνα με νέα μελέτη (Πηγή Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ)

Το άρθρο που ακολουθεί, από ΤΟ ΒΗΜΑ, "χτυπάει καμπανάκι" σε πολλούς από εμάς! Μήπως θα πρέπει να επισκεπτόμαστε τακτικότερα τον βιβλιοπώλη μας;

Η επίδραση είναι παρόμοια με εκείνη του εθισμού στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ!

Ουάσινγκτον 

Τα άτομα που είναι εθισμένα στο Ιντερνετ εμφανίζουν αλλαγές στον εγκέφαλο παρόμοιες με εκείνες που παρουσιάζονται στα άτομα που είναι εξαρτημένα από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, σύμφωνα με πρώιμα στοιχεία μελέτης.

Επιστήμονες στην Κίνα «σάρωσαν» τον εγκέφαλο 17 νεαρών εθισμένων στο Διαδίκτυο και εντόπισαν προβλήματα στην «καλωδίωσή» του. Οι ερευνητές σημειώνουν με δημοσίευσή τους στη δικτυακή επιθεώρηση PLoS One ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για την εθιστική συμπεριφορά.

Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον δρα Χάο Λέι από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών στο Γουχάν προχώρησε αρχικώς σε διεξαγωγή απεικονιστικής εξέτασης του εγκεφάλου σε 32 αγόρια και κορίτσια ηλικίας 14 ως 21 ετών. Από το σύνολο των νεαρών οι 17 κρίθηκε ότι εμφάνιζαν διαταραχή εξάρτησης από το Ιντερνετ με βάση τις απαντήσεις τους σε ερωτήσεις όπως «Εχετε κάνει επανειλημμένως αποτυχημένες προσπάθειες να ελέγξετε, να μειώσετε ή να σταματήσετε τη χρήση του Ιντερνετ;».

Αλλαγές στη λευκή ουσία του εγκεφάλου 

Εξειδικευμένες μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν αλλαγές στη λευκή ουσία του εγκεφάλου – πρόκειται για το τμήμα του που περιέχει νευρικές ίνες – στους 17 εθελοντές που είχαν διαγνωσθεί με εξάρτηση από το Ιντερνετ σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν εξάρτηση από το Διαδίκτυο.

Συγκεκριμένα εντοπίστηκαν αλλαγές στις νευρικές συνάψεις που συνδέουν περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες εμπλέκονται στα συναισθήματα, στη λήψη αποφάσεων και στον αυτοέλεγχο.

Όπως γράφουν οι ερευνητές «τα ευρήματά μας μαρτυρούν ότι η διαταραχή εξάρτησης από το Ιντερνετ οδηγεί σε αλλαγές της λευκής ουσίας σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην παραγωγή και στην επεξεργασία των συναισθημάτων, στην προσοχή, στη λήψη αποφάσεων και στον έλεγχο των γνωστικών λειτουργιών». Οι ειδικοί συμπληρώνουν ότι τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι η εξάρτηση από το Διαδίκτυο έχει κοινούς ψυχολογικούς και νευρικούς μηχανισμούς με άλλους τύπους εξάρτησης από ουσίες καθώς και με διαταραχές που αφορούν τον έλεγχο των παρορμήσεων.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ Science

Ο Συνθέτης που δεν άκουσε ποτέ την κορυφαία συμφωνία του...

Πώς η κώφωση επέδρασε στη μουσική του Μπετόβεν

Χάνοντας την ακοή του μείωσε τις ψηλές νότες αλλά τις χρησιμοποίησε ξανά όταν ήταν εντελώς κωφός

 

Της Λαλίνας Φαφούτη 

 

Λονδίνο 

Πώς είναι δυνατόν ένας ιδιοφυής μουσουργός να είναι κωφός και, ακόμη περισσότερο, πώς μπορεί αυτή η κώφωση να έχει επηρεάσει τη δημιουργία του; Αυτή είναι μια από τις μεγάλες απορίες όλων γύρω από τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Η επιστήμη έχει τώρα μια πρώτη απάντηση.

Ολλανδοί ερευνητές έθεσαν τις συνθέσεις του Μπετόβεν στο επιστημονικό μικροσκόπιο και διαπίστωσαν ότι, καθώς η κώφωσή του προχωρούσε, άρχισε να χρησιμοποιεί νότες μόνο στις συχνότητες που μπορούσε να «πιάσει» η ακοή του.

Ωστόσο – και αυτό είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό – όταν έχασε εντελώς την ακοή του και πλέον φανταζόταν τη μουσική μόνο μέσα στο μυαλό του, ολόκληρη η μουσική κλίμακα και όλες οι συχνότητες επανήλθαν στις συνθέσεις του.

Η απώλεια της ακοής

Με βάση την αλληλογραφία του, ο Μπετόβεν ανέφερε για πρώτη φορά ότι είχε αρχίσει να έχει προβλήματα ακοής – πρώτα στο αριστερό αφτί και στη συνέχεια και στα δυο – το 1801, σε ηλικία 30 ετών σημειώνοντας μάλιστα ότι δυσκολευόταν να ακούσει τις «ψηλές νότες», τόσο των μουσικών οργάνων όσο και των ανθρώπινων φωνών.

Μια δεκαετία αργότερα, το 1811, οι κοντινοί του άνθρωποι έπρεπε να φωνάζουν δυνατά για να μπορέσουν να συνεννοηθούν μαζί του ενώ το 1818 άρχισε πλέον να επικοινωνεί με σημειώματα. Από το 1825 ως τον θάνατό του, το 1827, πιστεύεται ότι ήταν εντελώς κωφός.

Οι ερευνητές του Metabolomics Centre της Ολλανδίας στο Λάιντεν θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσον αυτή η απώλεια της ακοής επηρέασε τη συνθετική δημιουργία του «μετρώντας» τις ψηλές και τις χαμηλές νότες που χρησιμοποιούσε στα κουαρτέτα του για έγχορδα.

Μελέτη σε περιόδους

Με βάση τις παραπάνω ιστορικές αναφορές και την πορεία της κώφωσης οι ειδικοί χώρισαν τα κουαρτέτα για έγχορδα του Μπετόβεν σε τέσσερις περιόδους, από αυτήν της «πλήρους ακοής» (από το 1798 ως το 1800) ως εκείνη της παντελούς απώλειάς της (από το 1824 ως το 1826).

Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «British Medical Journal», οι ερευνητές μελέτησαν το πρώτο μέρος για βιολί της πρώτης φράσης κάθε κουαρτέτου, μετρώντας πόσες νότες επάνω από τη σολ 6^η (η οποία αντιστοιχεί σε 1.568 Hz) περιλαμβάνονταν σε αυτό.

Διαπίστωσαν ότι οι ψηλότερες νότες μειώνονταν καθώς η κώφωση προχωρούσε. Για να αντισταθμίσει αυτή τη μείωση ο Μπετόβεν χρησιμοποιούσε περισσότερες νότες μεσαίων και χαμηλών συχνοτήτων, τις οποίες μπορούσε να ακούσει καλύτερα.

Επιστροφή σε όλες τις οκτάβες

Στα τελευταία κουαρτέτα του όμως, τα οποία συνέθεσε όταν πιστεύεται ότι ήταν εντελώς κωφός, ο Μπετόβεν επέστρεψε σε όλες τις οκτάβες, επαναφέροντας ξανά τις ψηλές νότες στις συνθέσεις του.

«Όταν κατέληξε να βασίζεται εντελώς στο “εσωτερικό αφτί” του δεν ένιωθε πλέον αναγκασμένος να παράγει μουσική την οποία μπορούσε πραγματικά να ακούσει στην εκτέλεσή της και έτσι επέστρεψε σιγά σιγά στον εσωτερικό μουσικό του κόσμο και στις αρχικές συνθετικές εμπειρίες του» σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.

Κύριος συγγραφέας της μελέτης είναι ο Εντουάρντο Σατσέντι και επικεφαλής της οι Αγκε Σμίλντε και Βιμ Σάρις, όλοι ερευνητές στο Metabolomics Centre της Ολλανδίας στο Λάιντεν.

(Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ Science)

Χάρης Βάρβογλης - Ο νους μας είναι ελεύθερος ή προγραμματισμένος;

Η ελευθερία της βούλησης των ανθρώπων είναι, ως σήμερα, ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των θρησκειών και των κοινωνικών συστημάτων. Ωστόσο πρόσφατα εργαστηριακά πειράματα σε εγκεφάλους θηλαστικών ανοίγουν την πόρτα του ελέγχου της ανθρώπινης βούλησης από τον «Μεγάλο Αδελφό»

Σε μία από τις παραδόσεις του μαθήματος Ιστορία και εξέλιξη των ιδεών στη Φυσική δέχθηκα την ακόλουθη ενδιαφέρουσα ερώτηση από μια ομάδα φοιτητών. «Αν ήταν δυνατόν να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο και να τοποθετήσουμε ξανά όλα τα σώματα του Σύμπαντος στις ίδιες αρχικές συνθήκες με αυτές που είχαν την προηγούμενη φορά, άραγε ο κόσμος θα εξελισσόταν με τον ίδιο ή με διαφορετικό τρόπο;». Οι φοιτητές, χωρίς να το ξέρουν, είχαν φθάσει μπροστά στο δίλημμα που είχε αντιμετωπίσει ο γάλλος μαθηματικός Λαπλάς πριν από 200 χρόνια, δηλαδή αν υπάρχει ελευθερία βούλησης του ανθρώπου ή αν η εξέλιξη του κόσμου είναι αυστηρά προκαθορισμένη από τους νόμους της Φυσικής. Ο Λαπλάς είχε γράψει στην εισαγωγή ενός βιβλίου όπου πραγματευόταν τη Θεωρία των Πιθανοτήτων: «Αν ένα ον γνώριζε, σε μια συγκεκριμένη στιγμή, όλες τις δυνάμεις της φύσης, καθώς και τις θέσεις και τις ταχύτητες των σωμάτων που υπάρχουν στο Σύμπαν, θα είχε πλήρη γνώση του παρελθόντος και του μέλλοντος κάθε αντικειμένου, ζωντανού ή άψυχου». Κατά τον Λαπλάς, λοιπόν, η έννοια της πιθανότητας οφείλεται μόνο στην ατελή γνώση που έχουμε για τις δυνάμεις και τις αρχικές συνθήκες δημιουργίας του Σύμπαντος. Ετσι ο Λαπλάς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μέλλον του κόσμου καθορίζεται μονοσήμαντα από τη σημερινή του κατάσταση, και άρα η ελευθερία βούλησης των ανθρώπων είναι μια αυταπάτη.

Διακόσια περίπου χρόνια μετά τον Λαπλάς, η άποψη των επιστημόνων είναι εντελώς διαφορετική. Αν ξαναγυρίζαμε τον χρόνο πίσω, ο κόσμος θα είχε ακολουθήσει διαφορετική οδό εξέλιξης, ως συνδυασμένο αποτέλεσμα της Κβαντομηχανικής και της Θεωρίας του Χάους, κλάδων της Φυσικής που δεν γνώριζε ο Λαπλάς. Σύμφωνα με την Κβαντομηχανική, ο χρόνος κατά τον οποίο θα συμβεί ένα φαινόμενο στον μικρόκοσμο, για παράδειγμα η ραδιενεργός διάσπαση ενός ατόμου, δεν είναι γνωστός. Απλώς γνωρίζουμε μόνο την πιθανότητα να συμβεί σε κάθε χρονική στιγμή. Αρα, σε μικροσκοπικό επίπεδο, το μέλλον δεν είναι μονοσήμαντα καθορισμένο από το παρόν. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το φαινόμενο της διάσπασης ενός ατόμου είναι ασήμαντο γεγονός. Η θεωρία του Χάους όμως έχει δείξει ότι ασήμαντες αιτίες είναι δυνατόν να έχουν σημαντικότατα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, η απειροελάχιστη μετατόπιση μιας μπάλας στην κορυφή ενός βουνού προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση μπορεί να έχει ως συνέπεια την πτώση της μπάλας σε διαφορετικές κοιλάδες, που απέχουν μεταξύ τους εκατοντάδες χιλιόμετρα. Ετσι η διάσπαση ενός ατόμου σε άλλη χρονική στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετική εξέλιξη του Σύμπαντος! Κατά έναν ειρωνικό τρόπο όμως η ελευθερία της βούλησης του ανθρώπου, που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά από τη Θεωρία του Χάους, κινδυνεύει να πληγεί ανεπανόρθωτα από την ίδια ακριβώς θεωρία! Ο λόγος είναι ότι εντελώς πρόσφατα πειράματα, που έγιναν σε εγκεφάλους ποντικών, έδειξαν ότι το ανώτερο όργανο του ανθρώπινου σώματος λειτουργεί ακολουθώντας τους νόμους της Θεωρίας του Χάους και, επομένως, είναι δυνατόν να επηρεαστεί από εξωτερικούς παράγοντες με μεθόδους που προβλέπει η θεωρία αυτή.

Ολα ξεκίνησαν από την πρόσφατη επιτυχία των βιολόγων να συντηρήσουν «ζωντανά» τεμάχια εγκεφάλου ποντικών σε δοκιμαστικούς σωλήνες. Η επιτυχία αυτή άνοιξε τον δρόμο για τη διεξαγωγή πειραμάτων με στόχο τη διερεύνηση του τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου και την ανακάλυψη πιθανών μεθόδων εξωτερικού ελέγχου αυτής της λειτουργίας. Το αξιοπερίεργο, για τον μη ειδικό, είναι ότι τα πειράματα αυτά διεξάγονται κατά κύριο λόγο όχι από νευρολόγους, αλλά από φυσικούς ειδικευμένους στη Θεωρία του Χάους! Ο λόγος για αυτή τη δραστηριότητα των φυσικών γίνεται εύκολα κατανοητός εκ των υστέρων, αν μελετήσει κανείς τα αποτελέσματα των πλέον πρόσφατων σχετικών πειραμάτων.

Οπως είναι γνωστό, ο εγκέφαλος αποτελείται από έναν πολύ μεγάλο αριθμό κυττάρων, που ονομάζονται νευρώνες. Ο κάθε νευρώνας συνδέεται με τους γειτονικούς του με τριχοειδείς προεκτάσεις, έτσι ώστε να μπορεί να διαβιβάζει σε αυτούς ηλεκτρικά σήματα. Η ανταλλαγή σημάτων μεταξύ των νευρώνων αποτελεί τον μηχανισμό με τον οποίο σκεπτόμαστε και είναι αυτή που προκαλεί την εκπομπή των κυμάτων που ανιχνεύονται με το εγκεφαλογράφημα. Εδώ και μια δεκαετία οι φυσικοί προσπαθούν να κατανοήσουν τη λειτουργία της ανταλλαγής των σημάτων κατασκευάζοντας απλά μαθηματικά μοντέλα, που ονομάζονται κυψελικά αυτόματα και νευρωνικά δίκτυα. Τέτοια μοντέλα έχουν μελετηθεί κατά κόρον τα τελευταία χρόνια με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών και έχει βρεθεί ότι η εξέλιξή τους περιγράφεται με πολύ μεγάλη ακρίβεια από απλές εξισώσεις που προκύπτουν από τη Θεωρία του Χάους. Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ότι με τη βοήθεια νευρωνικών δικτύων μπορούμε να περιγράψουμε εντελώς διαφορετικά φυσικά φαινόμενα, όπως, για παράδειγμα, η δημιουργία των ηλιακών κηλίδων και των σεισμών. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι και ο ίδιος ο εγκέφαλος, το τελειότερο ίσως δημιούργημα της εξέλιξης της ζωής στη Γη, ακολουθεί το ίδιο μαθηματικό μοντέλο, όπως απέδειξε ένα από τα πρόσφατα πειράματα σε τεχνητά διατηρημένο εγκεφαλικό ιστό. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι οι νευρώνες, που σε μια χρονική στιγμή στέλνουν σήματα, δεν είναι διατεταγμένοι τυχαία αλλά αποτελούν ομάδες, οι διαστάσεις των οποίων ακολουθούν τον βασικό νόμο των νευρωνικών δικτύων. Επιπλέον η θέση και το μέγεθος αυτών των ομάδων μεταβάλλονται με τον χρόνο, όπως ακριβώς και στον εγκέφαλο ενός ζωντανού ποντικού, γεγονός που υποδηλώνει ότι το εγκεφαλικό τμήμα στον δοκιμαστικό σωλήνα «σκέπτεται» ακριβώς όπως και ένας εγκέφαλος σε πλήρη λειτουργία.

Στο δεύτερο πείραμα οι ερευνητές προχώρησαν ακόμη περισσότερο. Δεν περιορίστηκαν να διερευνήσουν τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου, αλλά προσπάθησαν να ελέγξουν τη λειτουργία του, με τη βοήθεια ενός ηλεκτρικού πεδίου. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ εντυπωσιακό: αποδείχθηκε ότι με την κατάλληλη ένταση του πεδίου είναι δυνατόν να ελεγχθεί η διάδοση των εγκεφαλικών κυμάτων! Το αποτέλεσμα αυτό σίγουρα είναι μια από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις του αιώνα μας, γεννά όμως παράλληλα και σοβαρές ανησυχίες. Είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος ο Μεγάλος Αδελφός όχι μόνο να παρακολουθεί τη συμπεριφορά μας, αλλά και να την ελέγχει.

ΤΟ ΒΗΜΑ, 17-04-2005

Κωδικός άρθρου: B14442H071

Πηγή